mission accomplished

Lieve vrienden en familie,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik het vorige verslag schreef, nu dan eindelijk het volgende over de maanden september en oktober.

De reden dat het zo lang heeft geduurd is omdat ik niet eerder bericht wou doen van zaken die nog niet zeker waren. Nu 2 maanden later is er een hoop verandert en is er een hoop zeker geworden.

Laten we beginnen in September. Een drukke maand (als elke) veel werken en invallen. In de weekenden kleine uitstapjes naar Christo Blanco (vis eten) en andere mooie plaatsen.
Maar de topper van deze maand was toch wel de Graduation Party van Jackeline. Het afstuderen stond oorspronkelijk gepland voor juli, maar door stakingen en het nodige papier werk is dat niet helemaal gelukt. Maar gelukkig was het dan zo ver.
Als goede Nederlander was ik daar keurig op tijd, als één van de eersten, om alle aanstaande leerkrachten van Cusco te zien in Universitaire kledij. De ceremonie bestond uit een kleine toespraak en het overhandigen van het Diploma. De zaal was iets aan de kleine kant voor alle mensen die kwamen waardoor het nog al warm werd, maar dat mocht de pret niet drukken. Na afloop nog mooie foto's kunnen maken op de campus van het outfit van Jackeline. In de avond hebben we tot diep in de nacht het slagen van Jackeline nog gevierd.

Eind september was dan toch de onvermijdelijke dag daar dat ik afscheid moest nemen van mijn gastgezin. Een gastgezin is voor een tijdelijk onderkomen, en nooit bedoelt voor langer dan een half jaar. Daarnaast werd het tijd om wat voor mijzelf te zoeken. Met opgebouwde contacten heb ik uiteindelijk een mooi appartementje gevonden op loopafstand van de ICPNAC in een mooie wijk met parkjes en op 3 minuten loopafstand van supermarkten en de toekomstige MALL. Kortom de locatie is ideaal. Sinds 1 oktober woon ik hier, samen met Jackeline, en dat bevalt tot nu toe nog goed.
In 7 maanden heb je toch meer verzamelt dan gedacht, dus de taxi zat dan ook goed vol om mij naar Magesterio te brengen.
Het is een prima huisje, die nog wat Peruaanse gebreken heeft (elektrische douche en water dat binnen komt) maar we kunnen er prima wonen.
Door het ontbreken van een gastoestel wordt er voorlopig nog gegeten bij de moeder van Jackeline die elke dag netjes voor ons kookt (Lunch), en ons ook een portie mee geeft voor savonds om op te warmen.
Door het nog ontbreken van een dak op de 3de verdieping staat de wasmachine ook voorlopig nog bij de moeder van Jackeline, voor wie een wereld opent gaat, en voor wie het nu een stuk makkelijker is om kleren te wassen (voorheen gebeurde dit met de hand...)

Migraciones
Dan stonden de maanden toch vooral in het teken van spannende tijden, op het wachten wanneer mijn visa om hier in Peru te blijven zou worden goedgekeurd. Nadat het op het internet mijn status "Interpol" verdacht lang duurde, dit toch maar nagevraagd bij Migraciones. Ja, ik wou je net bellen, want je moet nu naar Lima om daar de laatste dingen te regelen....
U moet weten, dat met deze verhaallijn er nog een andere verhaallijn samen loopt, namelijk het visa van Jackeline. Alle formulieren voor haar waren reeds aanwezig en klaar, en een afspraak kon dan ook gemaakt worden met de Ambasadeur in Lima om toestemming te vragen voor een reis naar Nederland. Deze twee dingen konden dan samen geregeld worden, onder het motto van 2 vliegen in 1 klap.
Dus werd er een reis gepland naar Lima, zo efficiënt mogelijk, waarbij ik zo min mogelijk dagen hoefde te missen in de IPNAC. Het hotel en de vlucht werden gevonden, de datum werd vastgesteld voor het einde van de maand (alleen dan hoefde ik 2 dagen te missen). Volgens de papieren had ik 3 dagen nodig voor Interpol, en 30 voor migraciones. Dat ik weer terug moest naar Lima, stond al vast. Berichten van een collega in Lima, stemden de gemoederen somber, omdat zij daar reeds al een maand zat, en haar visa nog steeds niet had. Maar dat buiten beschouwing latende, en er van uit gaan dat het voor ons allemaal goed zou gaan, hebben we de reis zo strak mogelijk gepland.

Visa run 1
Na mijn lessen op zondag 27 oktober, was het snel naar huis, om de koffers of te halen en gezamenlijk te vertrekken naar het vliegveld.
Ons vliegtuig zou vertrekken om 10 uur. Het begin van onze trip verliep niet helemaal zoals gepland, en we hoopten dan ook dat dit het enige zou zijn dat niet volgens plan zou verlopen.
Het vliegtuig was wat vertraagd. Maar om 3 uur smiddags konden we dan toch aan boort. Het plan om zondags al Interpol te bezoeken viel in het water, wat betekende dat er geen ruimte meer was voor enige andere vertraging. Om 6 uur stegen we dan toch op vanaf Cusco International airport, dit doordat het vliegveld de hele middag te maken had met zware wind waardoor vliegtuigen van een kleiner kaliber niet konden landen of opstijgen. Ons vliegtuig had een uur lang rondjes gevlogen boven Cusco omdat door de wind niet kon landen. Op het vliegveld werden we netjes opgewacht door de taxi van het hotel (die daar al sinds 1 uur stond te wachten). Je bent weer in een grote stad met snelwegen, veel verkeer en grote bebouwen. Cusco is een dorpje vergeleken met Lima. Na een uur rijden werden we netjes afgezet bij ons hotel. Daar hebben we dan ook maar gelijk ons bed opgezocht want de volgende dag zou een drukke dag worden.
De volgende dag was het vroeg ons bed uit en richting de ambassade van Nederland. Daar zou Jackeline een interview hebben voor haar visum en alle papieren moeten inleveren. Dit ging voorspoedig, het gesprek verliep goed, de papieren werden goedgekeurd en ze kreeg te horen dat ze over 2 weken weer haar paspoort mocht komen ophalen. Vlug ging het door naar Interpol (niet echt om de hoek) om mijn verklaring van wereldwijd goed gedrag aan te vragen. Ook dat verliep, boven verwachting, snel en vlekkeloos. Er werd een tekening van mijn tanden gemaakt en een vingerafdruk van elke vinger afgenomen. Als gepland, vertelde men daar mij dat ik mijn verklaring op donderdag zou kunnen ophalen. Dat betekende 2 dagen wachten en Lima verkennen.
Na een heerlijke lunch met uitzicht op de Pacific in Larco Mar (Miraflores) hebben we een winkelcentrum bezocht die zijn grootte niet kende. Hier hebben we wat rondgezworven en deden net of alles al was goedgekeurd en een koffer voor de reis naar Europa aangeschaft. Als je dan na 9 maanden eindelijk weer naar de BIOS kunt, doe je dat dan ook. Samen met een nicht van Jackeline film gekeken, genoten van Pizza hut en Sub way.
Dinsdag werd het dan toch echt tijd om de toerist uit te hangen. Met een toeristische bus ging het naar het historisch centrum van Lima. Onderweg kregen we overblijfselen van de oude Inka cultuur te zien, prachtige nieuwe gebouwen , parken en gebouwen die uit de Spaanse Koloniale tijd stamden.
Op het plaza des Armas mochten we uitstappen en kregen we een beetje geschiedenis les van de stad Lima. Lopend ging het verder naar de catacombes. Een prachtige kerk, met daaronder ongeveer half Lima dat daar netjes begraven ligt. Alles ligt netjes gestructureerd bij elkaar, botje bij botje, hoofd bij hoofd. Rare gewaarwording om hier tussen rond te lopen. In de middag een iets uitgebreider bezoek gebracht aan Larco Mar, en savonds nog maar een filmpje gekeken in de BIOS.
Woensdag stond een bezoek aan Baranco op de planning. Een idyllische buurt, met veel oude architectuur en mooie parken. Voor de tweede keer in mijn leven het water van de Pacific aangeraakt (voor zwemmen was het nog te koud) en waarschuwingsborden gezien voor tsunami's. In tegenstelling tot Brazilië (zie Brazilië 1 en 2) werd mij hier de historische tram niet door de neus geboord. (dat het ritje 2 minuten duurde, laten we achter wege...) De toegang tot het Electriciteits museum was gratis, dus als goede Hollander moet je daar gebruik van maken. Daar hebben we de nostalgie kunnen ervaren van de juxebox en een liedje van de Beatles.
In de middag kon ik weer een nieuwe avontuur aan mijn lijst toevoegen: parapenten! Samen met Jackeline rondgezweefd boven de kust van Lima! Een schitterende ervaring! Tussen de hoge gebouwen en de kliffen van Lima, mooi uitzicht over de stad! Geweldig!
In de avond hebben we Lima verkend bij nacht, met dezelfde bus als dinsdag. Prachtige gebouwen in het licht van schijnwerpers met als groot spektakel een fonteinen park. Kleine, grote fonteinen, fonteinen waar je onderdoor kon lopen, fonteinen die je moest inschatten om niet nat te worden en als grootste spektakel een licht, water muziek show die prachtige nachtbeelden opleverden. Helaas was het bezoek slechts van korte duur en moesten we al weer terug.
Donderdag hoopten we dan de verklaring van Interpol op te halen. Deze was klaar, mijn gegevens waren correct en mijn naam was correct gespeld. Gewapend met dit document gelijk door naar Migraciones om alles netjes in te leveren.
Naar het nodige vragen, wisten we uiteindelijk waar we moesten zijn. Het leek ons verstandig om eerst te betalen. Het bedrag op mijn papiertje bleek alleen niet meer te kloppen, en aangezien ik het exacte bedrag bij me had, moesten we eerst opzoek naar een geld automaat. De buurt waar migraciones zich bevind staat niet bekend als zeer veilig en een pinautomaat was dan ook ver te zoeken. Om met een groot bedrag over straat te lopen was dan ook niet een heel fijn gevoel. Maar uiteindelijk het bedrag toch netjes kunnen overhandigen en we mochten verder. Naar een lange wachttijd voor loket 16 waren we dan toch aan de beurt. De ambtenaar ter plaatse vertelde dat mijn visum nog niet goed gekeurd was, wat ik hier deed. Met enige uitleg dat ik alleen mijn Interpol formulier kwam afleveren, wist hij ook niet waar dat dan wel moest. In zulke gevallen is het bij je hebben van iemand die de taal vloeiend spreekt een must. Zij wist de goede vragen te stellen, en uiteindelijk belande we dan toch in de goede rij (loket 12), waar we nog eens een uur moesten wachten voordat we uiteindelijk het formulier van Interpol konden overhandigen.
In de middag kwam het kind in ons naar boven en hebben we "de speeltuin" van het winkelcentrum bezocht.
Savonds hebben we de geslaagde missie gevierd samen met mijn collega (die daar al een maand was, en uiteindelijk haar visa had) en wat gedronken in een bar in Miraflores.
Vrijdag hadden we nog tijd voordat ons vliegtuig vertrok om een wandeling te maken in een mooi nabijgelegen park. Zonder enige vertraging kwamen we moe, maar voldaan en na een geslaagde missie aan in Cusco.
Zowel op de heenweg als op de terugweg was het prima weer en hebben we prachtige foto's kunnen maken van het Peruaanse landschap.
In de 2 daaropvolgende weken was het met spanning de website van migraciones in de gaten houden. Het bericht "Aprobado" kwam eerder dan verwacht. Met het paspoort van Jackeline dat opgehaald moest worden en mijn kaartje als wel, werd snel Visa run 2 gepland die alleen door mij ondernomen zou worden. Dit doordat de school van Jackeline geen toestemming meer gaf voor verlof. Dit doordat de vervangende leerkracht die Jackeline had geregeld niet kwam opdagen en het schoolhoofd nootgedwongen en week voor haar klas heeft gestaan.