Alles loopt anders dan verwacht
Door: Thies de Boer
Blijf op de hoogte en volg Thies
29 April 2013 | Peru, Cuzco
Geen enkele week loopt zo als je van te voren verwacht, dat is Peru.
Terwijl men zich in Nederland druk maakt over Koningsliederen is men zich hier reeds aan het voorbereiden op het volgende feest, het feest van het kruis dat zal plaats vinden op zaterdag 4 mei. Daarover volgende week meer.
Maandag en dinsdag ben ik met Jana mee gegaan naar haar project. Een half uurtje met de bus, gelegen in de bergen van Cusco is een peuterspeelzaal en een huiswerkbegeleiding opvangcentrum. De kleintjes hebben een leeftijd van 3 t/m 5 jaar en daar mocht ik maandag bij helpen. De dag begon met het zingen tot Jezus, het zingen van het volkslied, en op marsmuziek marcheren. Een ouder kind van 5 jaar loopt voorop met de vlag van Peru, en de andere kinderen moeten hier al marcherend achteraan. De rest van de ochtend bestond uit knippen, plakken, tekenen en het leren van de letter A. Pedagogisch-didactisch verantwoord was mijn juf niet helemaal, ze schreeuwde waar je doof van werd, ze kraakte het werk van haar kinderen af en zo kan ik nog wel doorgaan met deze waslijst. Daarom was het misschien des te beter dat ik een dag kon bijspringen, en zo nu en dan de kans had om te laten zien hoe het ook anders kon. Dinsdag had ik niet de kleintjes maar mocht ik een klein groepje begeleiden met hun huiswerk. Een ervan had moeite met wiskunde, deze heb ik gelukkig uitgebreid kunnen helpen. De andere heb ik geholpen met een heel stuk over te schrijven uit de bijbel. Zo kan een ochtend toch vrij divers zijn.
Aangezien woensdag de week zo lekker breekt, ben ik die dag thuis gebleven en heb mij verder verdiept in Engels en het krijgen van een baan. Inmiddels heb ik de contacten van Carporales del Sur ingeschakeld om me te helpen aan een baan. Dat begint enigszins zijn vruchten af te werpen. Zo ben ik op een avond bij een van de danseressen langs geweest, haar zus was bevriend met een directeur van 3 scholen. Volgende week ga ik daar op sollicitatie gesprek.
Zo lopen toch dingen vaak anders dan je verwacht. Ben je op weg om nieuw beltegoed te kopen, wordt je door Eddie gevraagd om met hem mee te gaan voor zijn werk. Communicatie, daar is de gemiddelde Peruaan niet heel goed in. Dus ik had geen flauw idee wat we gingen doen, en waar we naar toe gingen. Naar een dik uur gereden te hebben kwamen we in een klein dorpje waar we "bakkers" producten afleverden. Ik moest in de auto blijven wachten en had daar het mooie uitzicht hoe 3 jongens met een lekke bal aan het spelen waren en een fiets met 2 lekke banden. Er kwam een andere jongen aan met een kip onder zijn arm, die voegde zich bij de andere jongens. Hij had wel veel aanzien omdat hij een kip bij zich had, iedereen wou die kip even aanraken. Helaas kon ik niet zien hoe dit afliep, want Eddie en ik moesten weer verder. Onderweg chicharon gegeten (want inmiddels was het al lunchtijd). Daarna een bakker bezocht in de buitenwijken van Peru. Via zandweggetjes, met grote kuilen, en over het spoor waar we bijna vast kwamen te zitten bereikten we dan toch eindelijk de bakker. De geur van vers gebakken brood was heerlijk en het water liep ons alle bij dan ook in de mond. Hier moesten we een bestelling op nemen, en vervolgens konden we (eindelijk) onze weg naar huis vervolgen.
Vrijdag werd ik voor de lunch uitgenodigd bij de familie van het meisje van Carporales del Sur (Hannia). Ik kon rollend naar huis, want de hoeveelheden die ze hier opscheppen daar zeg je u tegen. Ik moest met schaamte een deel van mijn soep laten staan. Die middag ben ik met de zus van Hannia mee gegaan voor details over het hoofd van de 3 scholen. Savonds heb ik mijn ten dienst gesteld bij de buren en hun menukaart in het Engels vertaald. Een lekkere pizza kreeg ik als beloning.
Zaterdag was er het feestje van Medy. Ik had de eer om via Skype het huis aan haar vrienden te laten zien en hier een daar een grap van Herman Finkers te vertellen. Die avond kon Hannia en de rest van het huis genieten van mijn Pannenkoeken.
Komende week staat dus in het teken het feest van 4 mei, daarover in mijn volgende blog meer.
Ik wens jullie allen een fijne Koninginnedag! Hier in Peru wordt het zelfs deels gevierd.
financial status: nearly bankrupt
Terwijl men zich in Nederland druk maakt over Koningsliederen is men zich hier reeds aan het voorbereiden op het volgende feest, het feest van het kruis dat zal plaats vinden op zaterdag 4 mei. Daarover volgende week meer.
Maandag en dinsdag ben ik met Jana mee gegaan naar haar project. Een half uurtje met de bus, gelegen in de bergen van Cusco is een peuterspeelzaal en een huiswerkbegeleiding opvangcentrum. De kleintjes hebben een leeftijd van 3 t/m 5 jaar en daar mocht ik maandag bij helpen. De dag begon met het zingen tot Jezus, het zingen van het volkslied, en op marsmuziek marcheren. Een ouder kind van 5 jaar loopt voorop met de vlag van Peru, en de andere kinderen moeten hier al marcherend achteraan. De rest van de ochtend bestond uit knippen, plakken, tekenen en het leren van de letter A. Pedagogisch-didactisch verantwoord was mijn juf niet helemaal, ze schreeuwde waar je doof van werd, ze kraakte het werk van haar kinderen af en zo kan ik nog wel doorgaan met deze waslijst. Daarom was het misschien des te beter dat ik een dag kon bijspringen, en zo nu en dan de kans had om te laten zien hoe het ook anders kon. Dinsdag had ik niet de kleintjes maar mocht ik een klein groepje begeleiden met hun huiswerk. Een ervan had moeite met wiskunde, deze heb ik gelukkig uitgebreid kunnen helpen. De andere heb ik geholpen met een heel stuk over te schrijven uit de bijbel. Zo kan een ochtend toch vrij divers zijn.
Aangezien woensdag de week zo lekker breekt, ben ik die dag thuis gebleven en heb mij verder verdiept in Engels en het krijgen van een baan. Inmiddels heb ik de contacten van Carporales del Sur ingeschakeld om me te helpen aan een baan. Dat begint enigszins zijn vruchten af te werpen. Zo ben ik op een avond bij een van de danseressen langs geweest, haar zus was bevriend met een directeur van 3 scholen. Volgende week ga ik daar op sollicitatie gesprek.
Zo lopen toch dingen vaak anders dan je verwacht. Ben je op weg om nieuw beltegoed te kopen, wordt je door Eddie gevraagd om met hem mee te gaan voor zijn werk. Communicatie, daar is de gemiddelde Peruaan niet heel goed in. Dus ik had geen flauw idee wat we gingen doen, en waar we naar toe gingen. Naar een dik uur gereden te hebben kwamen we in een klein dorpje waar we "bakkers" producten afleverden. Ik moest in de auto blijven wachten en had daar het mooie uitzicht hoe 3 jongens met een lekke bal aan het spelen waren en een fiets met 2 lekke banden. Er kwam een andere jongen aan met een kip onder zijn arm, die voegde zich bij de andere jongens. Hij had wel veel aanzien omdat hij een kip bij zich had, iedereen wou die kip even aanraken. Helaas kon ik niet zien hoe dit afliep, want Eddie en ik moesten weer verder. Onderweg chicharon gegeten (want inmiddels was het al lunchtijd). Daarna een bakker bezocht in de buitenwijken van Peru. Via zandweggetjes, met grote kuilen, en over het spoor waar we bijna vast kwamen te zitten bereikten we dan toch eindelijk de bakker. De geur van vers gebakken brood was heerlijk en het water liep ons alle bij dan ook in de mond. Hier moesten we een bestelling op nemen, en vervolgens konden we (eindelijk) onze weg naar huis vervolgen.
Vrijdag werd ik voor de lunch uitgenodigd bij de familie van het meisje van Carporales del Sur (Hannia). Ik kon rollend naar huis, want de hoeveelheden die ze hier opscheppen daar zeg je u tegen. Ik moest met schaamte een deel van mijn soep laten staan. Die middag ben ik met de zus van Hannia mee gegaan voor details over het hoofd van de 3 scholen. Savonds heb ik mijn ten dienst gesteld bij de buren en hun menukaart in het Engels vertaald. Een lekkere pizza kreeg ik als beloning.
Zaterdag was er het feestje van Medy. Ik had de eer om via Skype het huis aan haar vrienden te laten zien en hier een daar een grap van Herman Finkers te vertellen. Die avond kon Hannia en de rest van het huis genieten van mijn Pannenkoeken.
Komende week staat dus in het teken het feest van 4 mei, daarover in mijn volgende blog meer.
Ik wens jullie allen een fijne Koninginnedag! Hier in Peru wordt het zelfs deels gevierd.
financial status: nearly bankrupt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
