Presentatie
Door: Thies de Boer
Blijf op de hoogte en volg Thies
21 Mei 2013 | Peru, Cuzco
Lieve vrienden en familie,'
Terwijl jullie in Nederland verbaast, terneergeslagen en woedend zijn naar aanleiding wat een vader met zijn kinderen kan doen, leg ik hier tijdens een presentatie uit dat je je kinderen NOOIT mag gebruiken tijdens conflicten die je hebt met je (ex)man/vrouw...
Inmiddels al weer een tijdje geleden, vrijdag 10 mei is de oudste broer van Eddie en Lilly overgekomen om hier moederdag te vieren. Mauri moest deze dag de hele dag veldonderzoek doen voor zijn studie, en liet het daardoor aan zijn 2 broers en mij over om naar zijn presentatie van Duitsland te gaan. Hij had een filmpje gemaakt om te Duitse spraak te promoten, zodat meer Peruanen dit gaan leren. Na een toespraak over ervaringen die een Peruaanse student in Duitsland had gehad (die ik moest vertalen voor de 2 broers) kwam dan daar toch het grote moment. Helaas, hij was tweede geworden, en de prijs om een maand lang in Duitsland te kunnen studeren (alles werd dan betaald, vliegticket enz) ging aan zijn neus voorbij, alsmede de kans om Medy weer op te zoeken. Maar ja, je ontmoet wel weer nieuwe mensen die wellicht in de toekomst een belangrijke rol kunnen gaan spelen in je leven.
Moederdag verliep hier totaal anders dan thuis. Sochtends gaven Hanne en ik een massage bon aan Lily. Tussendoor met het thuisfront geskypt, want naast dat het daar natuurlijk ook Moederdag was, was het ook een andere heugelijke dag: LUCA WERD 1 JAAR! Door zijn hele familie werd hij luid toegezongen en enorm verwend. Zijn geboorte maakte ik mee in Suriname, zijn eerste verjaardag hier in Peru, waar zal ik zijn bij zijn tweede verjaardag?? Op dit soort momenten is het moeilijk om zo ver weg te zijn, en deze jongen niet zien op te groeien...
Met het hele gezin stapten we in de auto en ging het richting Topi Top (een soort H&M). Dat was het uitstapje voor Moederdag: kleren kopen voor de oudste zoon, Rodrigo. Er was in de buurt een heerlijk nieuw vis restaurant geopend, dus dat moesten we uitproberen. Hier zijn we getrakteerd op een heerlijke visschotel. Eddie was er helaas het grootste deel van de tijd niet bij, omdat hij vrij in het begin iets te enthousiast had uitgelegd hoe hij bepaalde producten deze week had verkocht, wat resulteerde dat hij een glas omgooide waarvan de totale inhoud op zijn broek belande. Na deze lunch ging het richting de moeder van Lily. Ook haar moesten we natuurlijk een fijne Moederdag wensen. Na een kort bezoek ging het richting het vliegveld. Op deze plaatsen wordt ik toch altijd een beetje zenuwachtig en komt de drang weer naar boven om weer te gaan reizen. Het is raar om na 4 maanden weer terug te zijn op de plek waar het eens allemaal begon. Hier hebben we een tijdje gewacht om vervolgens weer afscheid te nemen van Rodrigo.
Over afgelopen week kan ik (vooralsnog) kort zijn: voorbereidingen voor de presentatie. Maandagavond moest ik dan afscheid nemen van de laatste Gringo/vriendin die ik hier nog heb: Jana. Dit afscheid deden we door het diner te genieten in Jacks café. Zij is inmiddels weer herenigd met familie en vrienden. Pizza's worden hier met enige regelmaat gegeten, en steeds betere worden ontdekt. Met de familie van Hannia van goedkope en heerlijke pizza's genoten op dinsdagavond. Donderdagavond werd ik door de zus van Hannia uitgenodigd om samen met Hannia naar een optreden van haar band te komen. Een prima band in een wat (helaas) rokerig café. Een zeer gezellige avond.
Dan kwam toch de dag der dagen, zaterdag. Met de wetenschap dat er waarschijnlijk 20 mensen zouden komen (zoveel kaartjes zijn er verkocht) was ik toch wel wat nerveus. Nadat je je pak hebt opgehaald van de broer van Hannia, ging ik naar mijn office om de laatste voorbereidingen te treffen. Je bent inmiddels gewend dat hier dingen vaak anders lopen dat verwacht, maar toch.... Onderweg wordt het duidelijk dat de vertaler niet komt, en jij alles in Spaans moet gaan doen in plaats van Engels... Nadat jij toch herhaaldelijk had gevraagd of er ook internet op de locatie aanwezig was, en je dit werd toegezegd, wordt er op de dag toch verbaast gereageerd dat je internet nodig hebt... Maar dit probleem werd toch uiteindelijk verholpen. Om 15.00 ben je helemaal klaar en moet je officieel beginnen. Maar, zoals gebruikelijk, is er nog niemand. Om 15.15 komt de eerste binnen. Om 15.30 zijn er 3 mensen en wordt je aangeraden om maar te gaan beginnen. Gaandeweg de middag komen er nog drie mensen bij, wat totale opkomst brengt op 7. Waar de andere 13 waren, geen idee. Maar ondanks deze kleine opkomst, kan toch zeker worden gesproken van een succes. De presentatie ging, ondanks het feit dat alles ineens in het Spaans moest, goed. En voor zover ik kon pijlen hebben ze ook dat begrepen wat ik bedoelt had... Na afloop waren de reacties dan ook positief: "hebben veel geleerd", "dit soort presentaties is nodig hier in Peru." Gelukkig konden aanwezige personen mij helpen met sommige woorden die ik niet in het Spaans wist. De casussen werden als zeer nuttig ervaren, en enige filmpjes hebben bij sommige mensen de ogen geopend. Na afloop ben ik iets gaan eten met een van de aanwezigen. Daarna nog lang na geborreld met de familie van Hannia.
Na een maand genoten te hebben van de rust in het huis, slechts 1 Belg, zit sinds dit weekend het hele huis weer helemaal vol. Een invasie van Amerikanen, die hier vrij kort verblijven. Eén ervan heeft de eigenaardige gewoonte om ongeveer 24 uur per dag met het thuisfront te Skypen, dat brengt de rust en de concentratie helaas niet ten goede.
Het contact dat tijdens de presentatie is gelegd met de directeur van een lagere school heeft grote kans zich te ontwikkelen in een baan van 22 uur per week als Engels leerkracht. Morgen zal ik daar mijn CV overhandigen en een gesprek met haar houden. Als alles verloopt zoals ik verwacht kan ik vanaf begin juni daar aan de slag.
Er vinden zich ontwikkelen plaats die na gebeurtenissen uit het verleden, niet in deze korte termijn werden verwacht. Gebeurtenissen die zich snel ontwikkelen en een zeer positieve uitwerking hebben op mijn leven hier. Het volgende werd geschreven op facebook: The best things happen when you least expect it, and this is what brings you the best moments to your life! ...moments like now!
Wordt vervolgd...
Terwijl jullie in Nederland verbaast, terneergeslagen en woedend zijn naar aanleiding wat een vader met zijn kinderen kan doen, leg ik hier tijdens een presentatie uit dat je je kinderen NOOIT mag gebruiken tijdens conflicten die je hebt met je (ex)man/vrouw...
Inmiddels al weer een tijdje geleden, vrijdag 10 mei is de oudste broer van Eddie en Lilly overgekomen om hier moederdag te vieren. Mauri moest deze dag de hele dag veldonderzoek doen voor zijn studie, en liet het daardoor aan zijn 2 broers en mij over om naar zijn presentatie van Duitsland te gaan. Hij had een filmpje gemaakt om te Duitse spraak te promoten, zodat meer Peruanen dit gaan leren. Na een toespraak over ervaringen die een Peruaanse student in Duitsland had gehad (die ik moest vertalen voor de 2 broers) kwam dan daar toch het grote moment. Helaas, hij was tweede geworden, en de prijs om een maand lang in Duitsland te kunnen studeren (alles werd dan betaald, vliegticket enz) ging aan zijn neus voorbij, alsmede de kans om Medy weer op te zoeken. Maar ja, je ontmoet wel weer nieuwe mensen die wellicht in de toekomst een belangrijke rol kunnen gaan spelen in je leven.
Moederdag verliep hier totaal anders dan thuis. Sochtends gaven Hanne en ik een massage bon aan Lily. Tussendoor met het thuisfront geskypt, want naast dat het daar natuurlijk ook Moederdag was, was het ook een andere heugelijke dag: LUCA WERD 1 JAAR! Door zijn hele familie werd hij luid toegezongen en enorm verwend. Zijn geboorte maakte ik mee in Suriname, zijn eerste verjaardag hier in Peru, waar zal ik zijn bij zijn tweede verjaardag?? Op dit soort momenten is het moeilijk om zo ver weg te zijn, en deze jongen niet zien op te groeien...
Met het hele gezin stapten we in de auto en ging het richting Topi Top (een soort H&M). Dat was het uitstapje voor Moederdag: kleren kopen voor de oudste zoon, Rodrigo. Er was in de buurt een heerlijk nieuw vis restaurant geopend, dus dat moesten we uitproberen. Hier zijn we getrakteerd op een heerlijke visschotel. Eddie was er helaas het grootste deel van de tijd niet bij, omdat hij vrij in het begin iets te enthousiast had uitgelegd hoe hij bepaalde producten deze week had verkocht, wat resulteerde dat hij een glas omgooide waarvan de totale inhoud op zijn broek belande. Na deze lunch ging het richting de moeder van Lily. Ook haar moesten we natuurlijk een fijne Moederdag wensen. Na een kort bezoek ging het richting het vliegveld. Op deze plaatsen wordt ik toch altijd een beetje zenuwachtig en komt de drang weer naar boven om weer te gaan reizen. Het is raar om na 4 maanden weer terug te zijn op de plek waar het eens allemaal begon. Hier hebben we een tijdje gewacht om vervolgens weer afscheid te nemen van Rodrigo.
Over afgelopen week kan ik (vooralsnog) kort zijn: voorbereidingen voor de presentatie. Maandagavond moest ik dan afscheid nemen van de laatste Gringo/vriendin die ik hier nog heb: Jana. Dit afscheid deden we door het diner te genieten in Jacks café. Zij is inmiddels weer herenigd met familie en vrienden. Pizza's worden hier met enige regelmaat gegeten, en steeds betere worden ontdekt. Met de familie van Hannia van goedkope en heerlijke pizza's genoten op dinsdagavond. Donderdagavond werd ik door de zus van Hannia uitgenodigd om samen met Hannia naar een optreden van haar band te komen. Een prima band in een wat (helaas) rokerig café. Een zeer gezellige avond.
Dan kwam toch de dag der dagen, zaterdag. Met de wetenschap dat er waarschijnlijk 20 mensen zouden komen (zoveel kaartjes zijn er verkocht) was ik toch wel wat nerveus. Nadat je je pak hebt opgehaald van de broer van Hannia, ging ik naar mijn office om de laatste voorbereidingen te treffen. Je bent inmiddels gewend dat hier dingen vaak anders lopen dat verwacht, maar toch.... Onderweg wordt het duidelijk dat de vertaler niet komt, en jij alles in Spaans moet gaan doen in plaats van Engels... Nadat jij toch herhaaldelijk had gevraagd of er ook internet op de locatie aanwezig was, en je dit werd toegezegd, wordt er op de dag toch verbaast gereageerd dat je internet nodig hebt... Maar dit probleem werd toch uiteindelijk verholpen. Om 15.00 ben je helemaal klaar en moet je officieel beginnen. Maar, zoals gebruikelijk, is er nog niemand. Om 15.15 komt de eerste binnen. Om 15.30 zijn er 3 mensen en wordt je aangeraden om maar te gaan beginnen. Gaandeweg de middag komen er nog drie mensen bij, wat totale opkomst brengt op 7. Waar de andere 13 waren, geen idee. Maar ondanks deze kleine opkomst, kan toch zeker worden gesproken van een succes. De presentatie ging, ondanks het feit dat alles ineens in het Spaans moest, goed. En voor zover ik kon pijlen hebben ze ook dat begrepen wat ik bedoelt had... Na afloop waren de reacties dan ook positief: "hebben veel geleerd", "dit soort presentaties is nodig hier in Peru." Gelukkig konden aanwezige personen mij helpen met sommige woorden die ik niet in het Spaans wist. De casussen werden als zeer nuttig ervaren, en enige filmpjes hebben bij sommige mensen de ogen geopend. Na afloop ben ik iets gaan eten met een van de aanwezigen. Daarna nog lang na geborreld met de familie van Hannia.
Na een maand genoten te hebben van de rust in het huis, slechts 1 Belg, zit sinds dit weekend het hele huis weer helemaal vol. Een invasie van Amerikanen, die hier vrij kort verblijven. Eén ervan heeft de eigenaardige gewoonte om ongeveer 24 uur per dag met het thuisfront te Skypen, dat brengt de rust en de concentratie helaas niet ten goede.
Het contact dat tijdens de presentatie is gelegd met de directeur van een lagere school heeft grote kans zich te ontwikkelen in een baan van 22 uur per week als Engels leerkracht. Morgen zal ik daar mijn CV overhandigen en een gesprek met haar houden. Als alles verloopt zoals ik verwacht kan ik vanaf begin juni daar aan de slag.
Er vinden zich ontwikkelen plaats die na gebeurtenissen uit het verleden, niet in deze korte termijn werden verwacht. Gebeurtenissen die zich snel ontwikkelen en een zeer positieve uitwerking hebben op mijn leven hier. Het volgende werd geschreven op facebook: The best things happen when you least expect it, and this is what brings you the best moments to your life! ...moments like now!
Wordt vervolgd...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
