Jackeline

Lieve vrienden en familie,

Ja, hoe moet ik dit verslag beginnen... Laten we beginnen bij het begin, en daarvoor moeten we toch een eindje terug in de tijd.

Vrijdag 10 mei, op deze dag werd weer eens bevestigd hoe toevallig dingen kunnen zijn. Zoals verteld ging ik die dag mee met Rodrigo en Sebas om naar de prijs uitreiking van de Duitse school van Mauri te gaan. Op deze dag kwam ik een Peruaans meisje tegen (22 jaar) genaamd Jackeline. Nog zij, nog ik waren oorspronkelijk van plan om naar deze presentatie te gaan. Waarom we het uiteindelijk toch allebei hebben gedaan..... zeg het maar. Op de een of andere manier hadden we een soort aantrekkingskracht naar elkaar toe, de rest van de avond hebben we veel met elkaar gepraat. Ze bleek in het zelfde district te wonen op slechts een steenworp afstand van mijn huis. De volgende dag hadden we dan ook gelijk nog een keer afgesproken, en genoten we samen van een drankje en een pizza. Het feit dat ik met haar (in tegenstelling tot andere eerdere relaties) prima met haar in het Engels kan praten, maakt een hoop dingen een stuk makkelijker. De weken daarna bestonden dan ook vooral uit tijd doorbrengen met haar. Ze is bijna afgestudeerd (alleen nog haar diploma in ontvangst nemen) aan de Universiteit van Cusco als leerkracht basisonderwijs. Daarnaast volgt ze een cursus Frans en is sinds kort begonnen met Duits. Dat laatste wordt toch allemaal iets te veel, en daar stopt ze waarschijnlijk binnenkort mee. Haar hele familie woont in deze wijk, en is welgesteld. Een van haar ooms is eigenaar van de Mega supermarkten hier in Cusco. Jackeline is enig kind, en woont samen met haar moeder en haar opa. Mede dankzij haar hulp met vertalen en opmaak van casussen verliep de presentatie van vorige maand prima.

Het probleem in het begin was haar moeder. Ze is, zoals veel moeders hier (en zeer begrijpelijk in deze cultuur) erg protectief. Maar na een geheim diner met twee tantes van Jackeline, waarna ik door de twee tante's ben goedgekeurd, is er uitgebreid gepraat me de moeder van Jackeline. Dit heeft er voor gezorgd dat haar moeder is bijgedraaid en ik haar kon uitnodigen om met haar te praten onder het genot van een kopje koffie. Dit gesprek verliep prima, en ik heb haar toestemming gekregen om een relatie met Jackeline te beginnen. Sinds maandag 3 juni was dit dan officieel.

Jackeline heeft met een kritische blik naar mijn CV gekeken en het aangepast naar Peruaanse maatstaven. Dit heeft zo zijn positieve uitwerkingen. Momenteel heb ik een voorlopige baan als weekend leerkracht bij het toonaangevende instituut IPNA. Zaterdag werk ik in de middag van 16.00 tot 20.00 uur en zondag ochtend van 07.00 uur t/m 11.00 uur. Daarnaast moet ik vanmiddag een korte proef les geven op een andere Engelse school. Dit heeft waarschijnlijk betrekking op een full time baan door de weeks.

De Engelse leerkracht op de school van Jackeline kon voorlopig nog niet ontslagen worden, dus die baan is niet door gegaan. Vorige week moest zij op deze school voor het eerst als officiële leerkracht beginnen. Omdat ik uit ervaring weet dat vooral deze eerste weken het moeilijkst zijn heb ik haar in deze week geholpen om op te starten. En dat was nodig.... De vorige leerkracht heeft haar klas in chaos achter gelaten. De kinderen hadden totaal geen idee van regels, orde en regelmaat. Daarnaast lag al het materiaal door elkaar. Met vereende krachten hebben we de materialen geordend en geprobeerd de klas weer in het gareel te krijgen. Helaas was vorige week donderdag mijn laatste dag daar, de eigenaar kwam te weten dat ik een relatie met Jackeline heb, en er werd mij verteld dat niet meer in haar klas mocht komen. Volgens de directrice was de echte reden anders, ik zou een bedreiging kunnen vormen voor zijn positie. De school van Jackeline is een particuliere school, maar na mijn eerste blik kan het ook prima doorgaan als een school van de regering. Tafels, stoelen en kasten verkeren in een zeer slechte staat. De ruimtes zijn zeer klein, er is nauwelijks licht en materialen zijn niet of schaars aanwezig.
Ondanks dat ik al veel gewend ben en veel gezien heb, heb ik mij deze week toch weer over veel dingen verbaast: 2 kinderen in mijn klas bezitten geen boeken, hun ouders weigeren deze te kopen. Tijdens rekenen en taal zitten zij dan ook een beetje dom voor zich uit te kijken en andere kinderen lastig te vallen omdat zij niet mee kunnen doen met de activiteit. De school laat deze kinderen wel toe, en voert verder geen druk op de ouders uit om de boeken te kopen of zorgt voor eigen boeken. Sochtends moeten de kinderen zich netjes opstellen en word er door de ouderen gemarcheerd met de vlag en het volkslied gezongen. Op een dag kregen alle kinderen (van 4 t/m 15) een betoog van de geschiedenis leraar te horen dat 30 minuten duurde. Ik weet zeker dat mijn kinderen er vrij weinig, of niks van mee hebben gekregen...

Onverwachte dingen zijn toch nog altijd aan de orde van de dag. Zo ging ik op een zondag naar Hannia met de intentie om daar pannenkoeken te bakken. We stapten in een taxi, en ik dacht dat we naar de supermarkt gingen, dat bleek niet helemaal het geval. Het is inmiddels juni hier in Cusco, en dat is de feest maand. Dat betekend dat er nu elke dag wel ergens een parade is met prachtige kostuums en muziek, en er een of andere heilige weer wordt geëerd. Dat was ook die zondag het geval. In plaats van de supermarkt belandde ik in een feest. Samen met de vrienden van Hannia hebben we genoten van het vloeide het bier overvloedig. Toen Hannia niet meer recht op haar benen kon staan leek het mij verstandig om haar naar huis te brengen. Aan de pannenkoeken zijn we niet meer toe gekomen.

Weekend uitstapjes zijn er ook nog altijd, samen met het gezin (geen Eddie, die moest voor zijn werk naar Lima) genoten van een (in Peruaanse begrippen) tropisch zwembad met verschillende sauna's. Hier heerlijke kunnen genieten en bij kunnen komen van de drukte van de stad.

Doordeweeks is het vooral sochtends Jackeline ophalen van Duits en savonds haar ophalen van Frans. De dag zelf scholen zoeken en overal je CV achter laten. Zo ook bij (na enig zoeken, de school heeft geen officieel adres nog nummer) de enige billangual school in Cusco. Uit eten of wat drinken met Jackeline en genieten van de festiviteiten hier. Zo heb ik samen met haar gezien hoe 12 grote beelden van heiligen een paar rondjes om het Plaza des Armas gingen. Elke heilige had zijn eigen muziek band. Daarna traditioneel gegeten, cavia met zeewier......

Inmiddels zit mijn eerste lesgeef weekend erop. Dat is op zijn Peruaans gegaan. Ik dacht dat ik nog zou moeten observeren, maar ik bleek al mijn eigen klas te hebben. Met mijn improvisatie talent heb ik de twee dagen goed door weten te komen. Een leerzame ervaring, helaas wel een school waar veel niet duidelijk is en je veel moet vragen. Maar ook een school met veel apparatuur (beamer en een half digibord). Maar de klas die ik heb is prima (leerlingen van 12 t/m 18 jaar), de methode nog even wennen als mede het vroege opstaan op zondag...

Het aantal mensen dat ik onderwerp aan mijn pannenkoekbak kunsten neemt gestaag toe. De tantes en de moeder van Jackeline hebben gisteren kunnen genieten van dit product. Mits het materiaal dat aanwezig is goed is, kan ik dit kunstje elke keer weer herhalen. In de middag ben ik voorgesteld aan wat andere familie leden. Zo wordt de kennissen kring toch groter en groter.

Terwijl jullie daar in Nederland richting de zomer gaan, is het weer hier niet echt om over naar huis te schrijven. Zeer koude nachten, overdag komt de temperatuur ook niet boven de 10 graden, regen en wind. Het dan niet hebben van een verwarming in je huis, is dan toch niet heel prettig...

De Amerikanen zijn inmiddels weer vertrokken en hebben plaats gemaakt voor 2 nieuwe Amerikanen en een Peruaan. Na 4 maanden is de Belg ook vertrokken en is er van de begingroep niemand meer over. Toch gek dat je nu definitief als enige nog overblijft, en momenteel niet meer beschikt over "gringo vrienden" die zich hier bevinden.

Zoals gezegd staat deze maand bekend als de feest maand van Cusco. Komende zaterdagavond wordt er weer uitgebreid gedanst in Cusco! Vanaf het vliegveld t/m plaza des armas zal o.a. Carporales del Sur weer voor een spektakel zorgen. Vrachtwagens met Cola en Rum zijn reeds onderweg naar Cusco..... In het volgende verslag hierover natuurlijk meer.

Bij het volgende verslag kunt u weer genieten van foto's, heb inmiddels een fototoestel gekocht.