hond, verf en taart

Ik ben deze week niet naar mijn project geweest, dit om dat ik het niet zinvol vond en mijn tijd beter kon besteden met het zoeken naar werk. De tijd begint te dringen.

Dinsdag hadden we de verjaardag van Nathalie. Medy en ik lieten ons van onze creatiefste kant zien en hebben de taart doos zo mooi mogelijk versiert. Ter eren van haar verjaardag hebben we savonds bij een Pizzeria gegeten en ergens nog even wat gedronken.

Sinds december hebben we hier een hondje rondlopen, die zo nu en dan voor de nodige opschudding zorgt. Soms komt het voor dat je poep onder je schoen hebt, andere keren is het huis, inclusief de hond oranje en een week later rood geverfd. Eddie bewaard poeder verf in zijn schuurtje en Maya (naam van de hond) heeft tot 3 keer de kans gezien om een box open te maken en de inhoud door het huis te verspreiden. Nu is poederverf redelijk makkelijk weer te verwijderen, behalve als het geregend heeft... De hond en het huis zijn dan nu ook een beetje roze, en dat is ondanks een flinke wasbeurt. Maar deze hond zorgt zo wel voor wat leven in de brouwerij.

Het begint inmiddels een beetje verdacht te worden, maar het lijkt wel of iedereen waarmee ik omga ten minste ziek wordt of in het ziekenhuis beland. Een vriendin van mij die ik in CaiCay heb leren kennen heeft afgelopen weekend in het ziekenhuis gelegen met hoge koorts. Nathalie heeft vanaf afgelopen donderdag in haar bed gelegen met ernstige buik klachten. Medy en ik hebben ons kunnen ontfermen over haar. Vanaf vandaag was ze gelukkig weer helemaal beter.

Op dinsdag kwam Eddie met een enorme hoeveelheid brood, cake en een heerlijke taart thuis (kwam goed uit voor de verjaardag van Nathalie). Hij had baklessen gevolgd want sinds korte tijd werkt hij bij een bedrijf dat ingrediënten verkoopt voor dit soort producten. We hebben ons deze avond compleet misselijk gegeten aan de overvloedigheid die was meegenomen door Eddie. Eddie herhaalde vele keren dat de kwaliteit zeer goed was, en het moet gezegd worden dat dat ook zeker het geval was.

Sinds enige tijd hebben we een vaste schoonmaakster/keukenhulp: Maria. Zij maakt hier elke ochtend schoon en kookt de lunch voor ons. Alleen neemt ze elke dag haar 3 jarig zoontje mee, die zacht gezegd zijn eigen wil heeft en agressief is tegen dier en plant. In de tuin van Eddie zou je dan ook kunnen zeggen dat met ruige hand onkruid is gewied en Maya een paar blauwe plekken heeft. Maar Maria heeft er wel voor gezorgd dat ik op vrijdagmiddag met haar mee kon omdat iemand van haar familie (wie ben ik nog niet achter) graag wilde dat ik vanaf komende zaterdag daar elke zaterdag kom om haar kinderen Engels bijles te geven. Je hebt zo je vooroordelen als je naar het huis van een Peruaanse schoonmaker gaat: klein, arm enz. Maar het tegendeel was waar: een groot huis met dure spullen, groot flat screen, dure dranken enz. Zij woont daar met haar zoontje en nog 4 andere mensen (wat de relatie daar mee is, is mij tot op heden nog onduidelijk). Ik werd getrakteerd op een heerlijke (2e...) lunch. Tijdens het eten werd er besproken wat er van mij verwacht wordt. Volgende week horen jullie waarschijnlijk van me hoe mijn eerste bijles hier is bevallen. Dit soort dingen maken het leven hier toch vooral leuk, bij mensen thuis eten en even de echte Peruaanse cultuur mee maken. Die avond ben ik samen met Medy en Anna naar een film gegaan. In een klein restaurantje wordt elke week een film vertoond. Dat restaurantje dient tijdelijk als cultureel centrum. Aan een en kleine groep Peruanen en 3 gringos werd een grappige film vertoond die toch zeker nog wel een boodschap had. Na afloop werd er even gediscussieerd over deze film.

Zaterdag ben ik met Medy en Marcelo naar de zwarte markt gegaan om voor 650 soles inkopen te doen voor een van de armste projecten van Mijn Bestemming Peru. Rijst, suiker, toiletpapier, tandpasta en tandenborstels en nog veel meer hebben we gedoneerd aan een project wat zich ontfermd over geestelijk gehandicapte kinderen. In een zeer kleine ruimte leven 30 gehandicapte kinderen. De leidinggevende van het project waren zeer blij met de spullen. Een zeer mooi project, waar ze zeker alle extra hulp kunnen gebruiken (zowel financieel als een helpende hand) maar niet geschikt voor mij denk ik. Daarvoor zou ik eerst een cursus moeten volgen hoe je met geestelijke gehandicapten moet omgaan. Op de terugweg een zeer mooie indrukwekkende/dreigende lucht gezien.

De rest van het weekend heb ik opgetrokken met het Duitse meisje van CaiCay en haar huisgenoot. Zij woont samen met nog 20 andere Duitsers aan de buitenkant van Cusco (25 minuten met de bus). Kortom, ik begaf mij in hol van de Arend... Een prima appartement met als enige nadeel dat het op een steenworp afstand ligt van Cusco International Airport... Tussen sochtends 5 uur en smiddags 3 uur komen de nodige vliegtuigen over.

Deze week zal ik verder gaan met solliciteren bij verschillende scholen en universiteiten. Eind deze week is er een groot feest hier in Cusco waar Medy weer zal dansen. Kortom weer mooie dingen in het vooruitzicht!

Tot slot nog 2 mededelingen: Aangezien ik nog steeds geen camera heb en jullie niet de mooie plaatjes wil onthouden, geef ik jullie hierbij de link van de blog van Medy: hierop staan veel verhalen waar ik ook in voor kom (ze schrijft leuk!) en er staan ook de nodige foto's op van de afgelopen tijd:

http://medypijper.blogspot.com/2013_04_01_archive.html

Voel je vrij om ook de andere verhalen van haar te lezen.

Tot slot, het tijdsverschil tussen mij en het thuisfront is inmiddels opgelopen tot 7 uur. Dit maakt het maken van afspraken voor Skype moeilijk, maar niet onmogelijk. Hou er daarnaast ook rekening mee bij het versturen van smsjes dat het tijdsverschil 7 uur is, voordat ik midden in de nacht smsjes ontvang.