Aankomst

Lieve vrienden en familie,

Het is meer dan 48 uur geleden dat mijn reis begon. De verschillen kunnen weer niet groter zijn. Van -5 in Nederland naar 13 graden in Madrid, naar 28 in Lima en nu naar 19 in Cusco.

Vrijdag rond 1 uur was dan toch eindelijk de tijd gekomen dat ik op weg ging naar Schiphol. Op station Ommen stonden Irma en Annelies al enige tijd te wachten om mij uit te zwaaien. Het werd nog even spannend doordat we zagen dat de tegentrein vertraging had, maar door een sprintje in Zwolle konden we rustig plaatsnemen in de trein die ons naar Schiphol bracht. Onderweg kunnen genieten van het winterlandschap, de vele dieren bij de Oostvadersplassen. Het Nederland liet ik nog even goed op mij inwerken, waarschijnlijk duurt het wel een tijdje voordat ik dit land weer terug zie. Eenmaal op Schiphol mijn bagage ingeleverd (automatisch!) en samen met pa, ma broer en schoonzus en Luca een kopje koffie gedronken. Toen was het moment van afscheid toch echt daar. Afscheid nemen voor onbepaalde tijd is toch wat anders dan bepaalde tijd. De vlucht naar Madrid verliep prima. Eenmaal in Madrid was het wat moeilijk om de juiste gate te vinden voor mijn aansluitende vlucht. Het vliegveld was zowat verlaten en er waren dus ook niet veel mensen aan wie ik kon vragen waar ik naar toe moest. Uiteindelijk werd ik naar een gate gestuurd waarvan men dacht dat mijn vliegtuig vandaar altijd vertrok. Op de schermen op de luchthaven stond mijn vlucht wel aangegeven, maar de gate stond er niet bij. Toen ik een tijdje daar zat, en weer terug liep naar het scherm om te kijken of de gate inmiddels bekend was, viel mij op dat er bij stond: geschatte vertrektijd, morgen om 7 uur..... Hmm, dat leek mij niet goed. Via een kleine omweg (2 keer mijn paspoort moeten laten zien) bij de info balie van Europa Air gekomen. Het vliegtuig zou te laat aankomen en daarom pas morgen kunnen vertrekken. Maar met een vertraging van 7 uur zou ik mijn vlucht naar Cusco ook missen. Het thuisfront maar ingeschakeld die de organisatie op de hoogte brachten dat ik wat later zou aankomen dan gepland. Met bussen werden wij naar een Hotel gebracht (zeer luxe) waar we nog net even wat konden eten en mede lotgenoten ontmoet (een Belg en wat Spanjaarden). Om 12 uur wordt het dan wel tijd om te slapen want we zouden om 04.00 weer gewekt worden omdat de bus ons om 5 uur weer naar het vliegveld zou brengen. Inmiddels ben ik toch wel van mening dat ik Spanje en Madrid aan mijn lijst van bezochte landen/steden kan toevoegen omdat ik hier een nacht heb doorgebracht.

De volgende ochtend vertrok het vliegtuig pas om 8.15, enige illusies die ik nog had om mijn aansluitende vlucht in Lima te halen gingen in rook op. De vlucht was lang maar op zich comfortabel, op wat vervelende kinderen na. Tijdens de vlucht leerde ik een andere Nederlander kennen die (toeval of niet) ook naar Cusco ging en haar aansluitende vlucht dus ook had gemist. De daling naar Lima verliep niet helemaal zonder turbulentie, waardoor het net een achtbaan ritje leek (al was het alleen maar door de aanwezigheid van gillende vrouwen). Je zet voor het eerst voet op Peruaanse bodem. De douane ging redelijk snel, alleen ik moest samen met de Nederlander erg lang wachten op mijn bagage. Ter plekke heb ik mijn vlucht gelukkig kunnen omboeken, zonder noemenswaardige extra kosten. Maar ja, dat betekende wel dat we in Lima moesten overnachten, want smiddags en savonds gaan er geen vluchten naar Cusco vanwege turbulentie. Samen met het Nederlandse meisje (Pauline) een hostel opgezocht en daar met een dolle taxirit naar toe gegaan. Een taxirit waarvan ik inmiddels niet meer opkijk. De straten en de omgeving hebben erg veel weg van Brazilië vind ik. Bijzonder om weer in een totaal ander land te zijn. Het hostel was prima (werd gerund door een Nederlandse eigenaar) en lag vlak aan het strand. Nadat we ons opgefrist hadden, wat beslist nodig was na zo'n lange vlucht, gingen we Lima in om wat te eten.
De volgende ochtend werden we door het hostel weer veilig (had ook anders gekund gezien de rijstijl) op het vliegveld. Pauline ging met een andere maatschappij naar Cusco, maar het toeval nam die middag inmiddels enge proporties aan. Na een schitterende vlucht over het binnenland van Peru land je dan op Cusco. De bagage redelijk snel kunnen ophalen en gelukkig stond daar mijn contactpersoon met het bordje Thies de Boer. Samen met hem ben ik naar mijn gastgezin gegaan. Terwijl wij heerlijk aan de thee zaten bij mijn gastgezin kwam er nog iemand binnen, en wat schetste mijn, maar ook haar verbazing: juist, het was Pauline... Ja, en als je dan ook nog alle 2 stroopwafels van de Hema hebt gekocht om aan het gastgezin te geven, dan weet ik niet meer of het nou toeval is of niet. Het gastgezin is erg groot. Dat wil zeggen het gezin op zich niet (man vrouw en 2 kinderen) maar ze hebben hier plaats voor 8 mensen, die overal vandaan komen. Ik kreeg een mooie kamer toegewezen (met eigen douche en wc) en een kleine rondleiding door het complex. Nadat mijn contactpersoon wat dingen uit had gelegd, gingen we de stad in om wat basis dingen te regelen (geld pinnen, waar je goed kunt eten, de supermarkt enz.). Mijn mobiele telefoon heeft hier geen bereik, dus ik moest hier een nieuwe kopen met bijhorende sim. Op mijn Nederlandse nummer ben ik dus niet meer bereikbaar. Ook deze stad doet in mijn ogen Braziliaans aan en wordt omringd door prachtige bergen. De hoogte (3300 meter) is wel even wennen. Het adem halen gaat dan ook wat lastig. Maar door veel coca thee te drinken, hoop ik dat mijn lichaam hier snel aan went. Savonds bij het eten hier in het gastgezin de andere mensen leren kennen.

Ik voel me zeer welkom hier en ook zeker op mijn gemak. Mijn eerste indruk is dat dit wel een land kan zijn waar ik wel een paar jaar kan blijven.

Morgen beginnen mijn Spaanse lessen. Ik ben benieuwd. Foto's en de volgende update volgen zo snel mogelijk.

Tot zo ver mijn reis, die toch wat langer duurde dan gepland. Maar die daardoor ook weer mooi en zeker onvergetelijk was.