Toekomst perspectief

Lieve vrienden en familie,

Sinds woensdagavond kan ik weer opgelucht adem halen. Verkeerde beslissingen uit het verleden zijn deels hersteld wat de toekomst hier weer wat zekerder maakt. Het ene probleem is opgelost, maar het volgende, mijn visum, is reeds zichtbaar aan de horizon. Hierover in latere verslagen meer.

Vorige week was een fulltime weekje, met uitzondering van woensdag, want dat breekt zo lekker de week, bij het project van Jana. Een weekje knippen, plakken en kleuren. Daarnaast ook het afpakken van drinkbekers (omdat er mee geslagen wordt) en een mes in beslag genomen (voor de duidelijkheid we praten hier over kinderen van 3 t/m 5 jaar).
Vrijdag hebben de kids afscheid genomen van Jana. Ze kreeg een mooi boekje met van ieder kind zijn "handtekening" en van de juf een chocolade taart. Het einde van vrijdagochtend gingen we naar de speeltuin die iets hoger op de berg lag.

Daarnaast ben ik met de zus van Hannia mee gegaan voor verschillende sollicitatie procedures, waarvan 1 zeker kans heeft van slagen en de ander door mijzelf is afgewezen vanwege een schamel loon van 10 soles per uur. Maar waar ik vorige week al over schreef, de contacten met Carporales werpen hun vruchten af. De baas van zus van Hannia heeft mij tijdelijk in dienst genomen. Volgende week zaterdag moet ik een evenement verzorgen voor leerkrachten, ouders en pedagogen. Het zal een stukje culturele uitwisseling zijn, ik zal vertellen over mijn ervaringen hier en elders in de wereld. Daarnaast zal ik wat basis informatie geven over opvoeden en les geven, en zal ik met hun in discussie gaan over bepaalde opvoedkundige casussen. In totaal zal ik 4 uur moeten vullen, dus dat wordt nog even hard werken de komende 1,5 week. In heel Cusco hangen inmiddels 1000 posters met mijn naam ter promotie van dit evenement.

Dan natuurlijk het afgelopen weekend: een bekend feest: kerk, dansen, eten en heel veel drinken... De voorbereidingen liepen wat chaotisch, maar toch verbaast het me elke keer weer dat het uiteindelijk helemaal goed komt... Overdag meegeholpen met de voorbereiding van het feest. Daarnaast belde Hannia me nog op of ik even met haar mee wou. Wat ze precies moest doen blijft nog wat onduidelijk, maar met een klein busje gingen we de bergen in. Ergens boven op de berg stond een huisje waar ze een bonnetje afleverde en toen konden we weer terug... Bureaucratie is hier ook aanwezig...
Savonds moest ik de mensen van Carporales hier een beetje in de gaten houden en entertainen. Daardoor heb ik de mis gemist. Met een pan vol met Glühwein gingen we uiteindelijk richting de kerk om alle aanwezigen (die net de kerk verlieten) te voorzien van Glühwein en cake. De band speelde zich al een beetje warm en sfeer kwam erin. De route van het dans parcours was niet wat ongelukkig (licht uitgedrukt). De route ging over een van de drukste knooppunten van Cusco (in vergelijking: knooppunt Hoevelaken tijdens de spits...) Als je dan zonder vergunning en zonder politie vergunning daar gaat dansen, dan loop je enigszins gevaar en irriteer je de gemiddelde taxi en bus chauffeur tot het uiterste. Omdat statisch de kans kleiner is dat ze een buitenlander omver rijden, ben ik uiteindelijk maar achteraan gaan lopen om zo wat bescherming te bieden voor de groep. Dwars over Plazuela Garcilaso en de Avenida de Cultura ging het richting ons huis. Daar vond een ceremonie plaats en werd het kruis naar binnen gedragen. Het eten werd uitgedeeld en de Cola-Rum begon zijn werk te doen. Tot diep in de nacht werd er gedanst en gedronken. De volgende dag was het dan ook niet vroeg dat het huis ontwaakte.
Zit je uiteindelijk rustig op je kamer achter de computer, staat Mauri (de zoon van Eddie) voor de deur en vraag: Vamos?? Eh ja, wie wat en waarom? Er bleek die avond in het huis van de moeder van Lily nog een soort mis te zijn waarbij de hele familie nog een keer bij elkaar kwam. Zoals gebruikelijk kwamen we te laat bij de familie aan, waardoor we de "mis" hebben misgelopen. Eddie heeft van de avond niet heel veel mee gekregen, vrij snel nadat hij op de bank ging zitten viel hij in slaap. Toch vond ik de avond gezellig, en heb uitgebreid met een aantal familie leden gepraat. Een meisje van 3 zorgde die avond voor de nodige entertainment door haar danskunsten en de nodige glazen die ze daarbij omschopte... Komende zondag mag ik bij deze familie terugkomen en zal ik de complete familie voorzien van Nederlandse Pannenkoeken.

Deze week stond vooral in het teken van het voorbereiden van het evenement op zaterdag 18 mei.

Ik raak hier steeds meer ingeburgerd: ik werd uitgenodigd voor de verjaardag van de moeder van Hannia. Als enige "gringo" voelde ik me toch wel vereerd om naar deze verjaardag te mogen. Op de meeste verjaardagen ben ik vaak de entertainer met grappen van Herman Finkers. Aangezien de vertaling naar het Spaans van deze grappen nog even op zich laat wachten moet je andere dingen verzinnen. Dat gaat toch makkelijker dan je denkt. Aangezien mijn Spaans nog geen hoogwaardig niveau heeft bereikt zorg ik er, vaak onbedoeld, voor dat het publiek niet meer bij komt van het lachen door mijn verkeerde woordkeuze, zinsbouw of grammaticale fouten. Een zeer gezellige middag/avond waar ik weer veel nieuwe mensen heb leren kennen. En dat is maar goed ook. De meeste mede studenten van mijn Spaanse school zijn inmiddels vertrokken of gaan op korte termijn weg. Om het hier nog een beetje gezellig te houden heb lokale contacten nodig.

Tot slot nog een algemene mededeling:
De post laat hier in dit land helaas toch zwaar te wensen over. Daarom het volgende advies:
Door het ontbreken van een brievenbus kun je kaartjes beter blijven sturen naar het volgende adres:
Academia Lationoamericana de Espanol
t.a.v. Thies de Boer
Limacpampa Grande 565
Cusco, Peru

Pakketjes kun je blijven sturen naar mijn eigen adres:
Jirón Pumacahua 202
Urb. Tawantinsuyo
Cusco, Peru
Bij het versturen van een pakketje maak je het mij gemakkelijk om zodra je het pakketje verstuurd mij een email te sturen met het pakketnummer en link naar Track and Trace. Dan weet ik wanneer ik het pakketje bij de post op kan halen.

Economical status: somehow back on track...