Voltzberg en Raleighvallen

Lieve familie en vrienden,

Allereerst bedankt voor alle felicitaties per mail, sms en hier om het feit dat ik oom ben geworden. Het gaat nog altijd goed met dit kleine wondertje. Heb hem al heel even per Skype mogen bewonderen!

De afgelopen twee weken waren twee full time weken voor de klas. De klas was druk met repetities en tekeningen voor Luca. Het was heel leuk om afgelopen maandag samen met de klas de geboorte van mijn neefje te vieren. De kinderen waren dol enthousiast en aan rekenen en taal zijn we niet meer echt toe gekomen die dag...

De kennissen van de huisbaas zijn inmiddels ook uit het huis vertrokken en ik ben dan nu toch echt definitief de enige bewoner van dit huis. Mijn huis ondergaat momenteel een renovatie beurt. Dus naast de bouwende chinezen naast me, heb ik ook nog een handjevol Marrons die de boel verven en het dak vernieuwen. Aan mensen om het huis dus nog geen gebrek...
In het weekend van de geboorte van Luca heb ik een mooie fietstocht naar Domburg gemaakt. Naar Domburg is het altijd mooi fietsen. Nu was deze route niet echt te vergelijken met de route Vrouwenpolder - Domburg, maar mooi was de fietstocht zeker! Het was een beetje bewolkt en 28 graden, kortom prima fietsweer. De weg voert je eerst langs al dan niet vergane industrie. Al snel gaat de weg vlak langs de rivier lopen. De kapitale villa’s aan deze rivier ontnemen je het uitzicht op deze rivier. Aan de andere kant staan de houten hutjes van het personeel wat
waarschijnlijk in een van de villa's werkt. De weg voer me langs de Marine basis waar het proces tegen Bouterse wordt gehouden. In Domburg heb ik heerlijk op het pleintje aan de rivier gezeten en de eettentjes bezocht. Gevleugeld door een sms van mijn broer dat Marieke bevallen was van een gezonde zoon heb ik de terugweg in een recordtijd afgelegd!

https://picasaweb.google.com/109754558705712643667/Domburg?authkey=Gv1sRgCILxmvSk99_fBA#

Afgelopen weekend heb ik waarschijnlijk mijn laatste meerdaagse tripje gemaakt hier in Suriname. Er moest nog één hoogtepunt bezocht worden en dat waren de Raleighvallen en de Voltzberg. Op zaterdag ochtend om kwart voor 6 werd ik opgehaald door een bus die mij met nog 6 anderen naar Voltzberg zou brengen. Nadat we ook een tweetal oud huisgenoten, ouders van deze huisgenoten en nog twee andere stagiaires hadden opgepikt gingen we op weg naar Lelydorp. Hier hebben we even de benen gestrekt en uitleg gekregen over dit dorpje. Bij JAP international airport (Zanderij) hebben we ontbeten en het monument bezocht van de SLM ramp, waarbij het hele voetbalteam van Suriname is omgekomen. De eerste 50km tot zanderij bestond gelukkig uit prima asfalt. Vanaf Zanderij maakt het asfalt plaats voor een bauxietweg waarover we een afstand van 100km moesten afleggen. In de regentijd bestaat zo'n weg helaas meer uit kuilen dan uit weg. Daarnaast zorgen de vrachtwagens met boomstammen er ook niet echt voor dat de weg er beter op wordt. De regen kletterde neer op het dak van bus. In de verte zagen we een vrachtwagen die vast zat in de modder. Het stukje weg dat naast de vrachtwagen lag was helaas ook niet van goede kwaliteit. Dit resulteerde in het feit dat ook wij vast kwamen te zitten en zo de complete weg geblokkeerd werd. Gelukkig rijden er op zo'n weg ongeveer 12 auto's per dag, dus van een file was geen sprake. Op mijn initiatief is uiteindelijk besloten om de bus er maar uit te drukken. Nadat we onze krachten hadden gebundeld is dit dan ook gelukt en konden we onze weg voortzetten. In Witagron konden we genieten van een welverdiende lunch. Het weer was inmiddels gelukkig opgeknapt en dat was maar goed ook. Want de bus lieten we hier achter en we legden de laatste 50km af per korjaal. Over de Coppenamerivier ging het zuidwaarts naar de Raleighvallen. Onderweg hadden we een mooi uitzicht op de Voltzberg die we de volgende dag zouden beklimmen. Om half 6 zat de reis erop en waren we inmiddels midden in de jungle. Hier midden in deze jungle waren er een aantal gebouwen op een eilandje in de rivier gezet. Het toch wel grote complex bood onderdak aan de toeristen die het moois hier wouden bezichtigen. Het eiland is zelfs zo groot dat er ook een airstrip is aangelegd.
Zondag: Na een heerlijk ontbijt begonnen we aan het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van deze trip: de Voltzberg. De korjaal bracht ons op het vaste land. Voordat we de voet van de berg bereikten moesten we 3 uur door de jungle lopen. Onderweg hadden we op een plateau een mooi uitzicht op de Voltzberg. Een groep die gister de Voltzberg wou beklimmen had de top niet gehaald omdat het regende en het graniet dan te glad is. Onderweg kregen we behoorlijk wat buien op onze kop, wat zorgde voor wat verkoeling. Eenmaal aan de voet van de berg was het echter droog. Voor Nederlandse begrippen begonnen we aan een onverantwoorde beklimming. Maar met ieders inspanning heeft iedereen, zelfs diegene met hoogtevrees, de top bereikt! Zelfs op slippers was de berg te beklimmen... Nadat we vlug van het uitzicht hadden genoten moesten we al weer naar beneden omdat er regen aan kwam. Met het volle zicht nu op de afgrond links en rechts naast ons was de afdaling voor sommigen mentaal wat zwaarder. Maar met goede begeleiding van de gidsen is iedereen weer veilig aan de voet van de berg gekomen en kon de groep trots op zichzelf zijn. Nadat we weer terug waren bij de rivier konden we onder een deel van de Raleighvallen heerlijk zwemmen. Een mooi einde van een 16km lange, toch wel zware wandeltocht.
Op maandag stond er nog een bezoek gepland aan een ander gedeelte van de Raleighvallen. Het bootje bracht ons weer op het vaste land. Na drie kwartier door de jungle te hebben gelopen konden we genieten van het grootste deel van de Raleighvallen. Watervallen en stroomversnellingen blijven toch mooi om te zien! Naast dat we weer uitleg kregen over het regenwoud, 's werelds grootste apotheek, hebben we ook nog brulapen gezien! Helaas moesten de tassen al weer ingepakt worden en moest ik afscheid nemen van mijn prima accommodatie met balkon en uitzicht op de rivier. Met stralende zon vertrokken we per Korjaal naar Witagron. Daar hadden we weer onze lunch en stapten we aanboort van onze bus. De eerste 100km naar Zanderij legden we al hobbelend af in 5 uur. Onderweg begon het inmiddels te regenen maar we kamen gelukkig niet vast te zitten. Vanaf Zanderij was het asfalt een verademing. Paramaribo stond inmiddels weer blank, ja het is echt regentijd hier. Om kwart over negen werd ik weer netjes bij mijn huisje afgezet en kon ik terug kijken op een geslaagd weekend.

https://picasaweb.google.com/109754558705712643667/Voltzberg?authkey=Gv1sRgCMvGgbKYrrPj9wE#

Vandaag ben ik nog even thuis gebleven om noodzakelijke wasjes te draaien, schoon te maken en om jullie op de hoogte te stellen van mijn belevenissen.

In juni staat mijn laatste meerdaagse trip gepland. Deze voert niet naar het binnenland van Suriname maar naar Guyana. Ik breng dan een bezoek aan ‘s werelds hoogste single drop waterval en doe de hoofdstad van Guyana aan. Nog een mooi laatste tripje om naar uit te kijken!