Visum en stage

In mijn hoofd begint mijn mental map van Paramaribo steeds meer vorm aan te nemen. Ik kreeg zelfs al het compliment dat ik leek op iemand die hier al jaren fietste (of dat nu mijn vastberadenheid was of mijn snelheid bleef in het midden)
Fietsen in Paramaribo moet je wel durven. Auto's gaan vlak langs je, en als je wilt oversteken dan moet je gewoon gaan. Vaak remmen de auto's wel. Ik heb dit fietspatroon al aardig onder de knie en beweeg mijzelf als een slang voort in dit verkeer en haal de gemiddelde Surinamer op de fiets met gemak in. Fietsen is gezond hier wat beweging betreft, voor je longen is het wat minder (roetfilters ed. kennen ze hier nog niet).
Zaterdagavond was er een verjaardagsfeestje van een van de studenten hier. Met hem en vele anderen op een "party bus" door Paramaribo gegaan. Een bus met een open dag waar je je drank zelf mee brengt en de bus is voorzien van een grote stereo installatie. Al feestend wordt je dan een uur rond gereden door de stad. Hoogte punt van deze tour was toch wel het gegeven dat we over de Surinamebrug gingen. Vanaf deze brug schitterend uitzicht over de stad! En ja, je moet uiteindelijk ook weer terug dus tot twee keer toe kunnen genieten van dit uitzicht!
Zondag de weg naar stage gefietst. Niet heel moeilijk en met een iets lagere snelheid dan mijn snelheid in Nederland is de afstand in 20 min (8 km) af te leggen. Maandagochtend vroeg uit bed, rekening houdend met het feit dat het verkeer op een rustige zondagmiddag wat anders is dan op een maandagochtend. Maar des al niet te min slaagde ik erin de afstand in 20 minuten af te leggen wat wel met zich meebracht dat ik veel te vroeg op school was. Op het alarm na dat sochtends vroeg af ging verliep de dag verder prima! Die dag is het mij zelfs gelukt om een plakzegel te scoren! Voor mezelf ook maar een printer (slechts 30 euro) aangeschaft. Dinsdag en woensdag heb ik zo ongeveer alleen voor de klas gestaan. Jolanda was druk met haar werkzaamheden als directeur. Het is toch wel een druk klasje die ik behoorlijk kort moet houden. Woensdag met de kinderen met de bus naar de gymzaal gegaan en daar balspelletjes gespeeld.
Donderdag was het dan weer tijd voor het visum vervolg verhaal. Die avond ervoor had nog een aantal kopieën van mijn "beschreven" (woord wat je op twee manieren kunt opvatten...)pagina's van mijn paspoort had gemaakt met mijn nieuwe printer. Vroeg in de morgen ben ik vertrokken naar de centrale bank om 150 Amerikaanse dollar te storten voor het visum. Nadat ik bij de politie (die inmiddels niet meer staakte) mijn stempel had gehaald betrad ik gewapend met alle documenten het loket voor vreemdelingen diensten. Reeds na twee uur (er zijn verhalen bekend dat het 5 tot 6 uur duurde)stond ik weer buiten en is de aanvraag succesvol ingediend. Over 6 weken hoor ik of deze is goed gekeurd en kan ik er hopelijk voor het laatst naar toe om de laatste benodigde stempels te halen. Dan moet ik mij nog inschrijven als bewoner van Paramaribo en hoef ik me over het visum in ieder geval geen zorgen meer te maken!

Vraag van vandaag: Welke verandering heeft er binnen mijn blog/profiel plaatsgevonden?