Vriendelijkheid kost niets

Een gewone week ligt achter me. Een week met vier dagen stage, 4 dagen voor een groep met 20 leerlingen die op elk gebied enorm van elkaar verschillen. Maar stuk voor stuk zijn ze jouw verantwoordelijkheid. Elke dag moet je je dat beseffen, elke dag moet je deze verantwoordelijkheid nemen. Deze kinderen vormen de toekomst van dit land. En ook al heb je hier met voornamelijk kinderen te maken van rijke ouders, kinderen die reeds al een streepje voor hebben in vergelijking met de rest, de motivatie om hun wat te leren wordt daar niet minder om. Want ieder kind heeft recht op onderwijs en een toekomst, ook op deze school is mijn hulp nodig en zeer gewenst.

Vrijdag en zaterdag waren rustige dagen met mooi weer. Deze dagen bestonden toch vooral uit kleine fietstochtjes, schoolwerk en 24. De eerste pannenkoeken hier zijn reeds gebakken, met behulp van een koekenpan van de Blokker en Nederlandse stroop. Bij de plaatselijke supermarkt probeerde ik vrijdag pakken yoghurt te halen die ik achteruit had laten liggen. Helaas, deze waren niet in het magazijn meer te vinden, miscommunicatie? Vlak voordat ik alles in mijn mandje heb gedaan wenkt de bedrijfsleider me. Ik zie nog net hoe achter de gekoelde broccoli en bloemkool twee pakken yoghurt verschijnen... Originele manier van achteruit leggen zullen we maar zeggen...

Het is dat het accent van de meeste mensen hier je doet herinneren dat je 8000 km van huis bent verwijderd en de omgeving zelf er niet al te Nederlands uit ziet. Anders zou je echt aan het feit gaan twijfelen of je wel in Zuid-Amerika bent.

Vandaag een fietstocht ondernomen naar "weg aan zee". Het was een verkenningsfietstocht (35km) om te zien of langere afstanden hier ook mogelijk zijn. Die missie is geslaagd en voor de komende weekenden staan hierdoor langere fietstochten op het programma. De zee, zoals verwacht, is hier weinig spectaculair. Maar ondanks dat blijft het toch altijd mooi om de kust te zien. Als je dan ook nog onverwachts een hindoe tempel tegen het lijf loopt die daar pal aan de kust staat, en dit schitterend bouwwerk mag bewonderen, dan voel je je toch weer even de gelukkige toerist!