... van oost naar west

Dinsdagochtend vertrokken mijn moeder en ik vanaf de veredelde snackbar 't Vat richting Albina. Mijn vader bleef thuis en heeft deze twee dagen Paramaribo verder ontdekt. Om 745 stapten we in een klein busje dat eerst langs de Roti shop ging om vast onze lunch te halen. Het wachten op de roti duurde alleen wel meer dan een half uur... maar ja je bent in Suriname, dus no spang! Over de inmiddels bekende brug ging het oostwaarts. De gemiddelde snelheid als wel de plaats op de weg konden niet bepaald worden doordat deze erg varieerden. Dit alles kwam door de staat van de weg, een weg die de naam weg niet waardig was. Maar een chinees en een Europees bedrijf waren inmiddels bezig om de weg opnieuw te asfalteren. De Europeanen schoten al mooi op, het busje zoefde over het nieuwe asfalt. De chinezen echter waren hier en daar een beetje bezig. Ons ontbijt hadden we bij de eerste brug over een grote rivier. Hobbelend ging het verder en na de tweede rivier kwamen we aan bij de grensplaats Albina in het uiterste oosten van Suriname. Na een korte plaspauze bij het douane kantoor staken we illegaal de rivier over en kon ik Frans-Guyana aan het lijstje van bezochte landen toevoegen. Apart om te ervaren dat slechts door het overstekend van een stukje water je in een totaal ander land bent. Het is een stukje Europa in Zuid-Amerika. In Saint Laurent was het netjes en voor Surinaamse begrippen saai. We kregen een rondleiding door de gevangenis waar Papillon had gezeten. Na een drankje (wat in dit land minimaal 3 keer zo duur is) staken we weer over naar Suriname. Per boot gingen we naar Galibi, een dorp vlakbij de monding van de rivier. Die middag hadden we de eer om een bezoek te brengen aan de zoo van Galibi. Voor 7,50 srd (ongeveer 2 euro) kreeg je toegang tot de zoo met maar liefst 10 verschillende diersoorten. Het leuke van deze dierentuin was dat veel dieren los rondliepen/vlogen en dat je bijna alle dieren mocht vasthouden. Van wurgslang tot vogelspin, van toekan tot aap, alles hing of stond op je. De 2 euro entree was het dan ook dubbel en dwars waart! Na het diner begon dan toch de activiteit waarvoor we gekomen waren: het zien hoe een schildpad zijn eieren legde! En dat is gelukt! Na nog geen 20 minuten varen had onze bootsman een schildpad ontdekt. Doordat deze dieren in trance raken als ze hun 120 tot 160 eieren leggen konden we dit proces van zeer dichtbij meemaken! Een ervaring om nooit te vergeten. Om dit beest ook haar rust te gunnen namen we even wat afstand en gingen een stukje verderop op het strand zitten. Het geluk was die dag met ons. Recht voor mij kwam een schildpad uit het water, wat een enorm beest! Op een afstand van 2cm is het langs mij heen gelopen om uiteindelijk een plekje in de duinen te zoeken voor haar eitjes. Met deze schitterende ervaring op je netvlies keerden we weer terug naar Galibi. Over de volgende dag kan ik vrij kort zijn: regen. Het oorspronkelijke programma viel wat in het water. De gidsen wilden nog wel een bezoek aan een eiland brengen waar de touroperator een nieuw vakantiehuis aan het bouwen was. Interessant voor ons was dat echter niet. Via Albina en de weg die geen weg mag heten kwamen we weer aan in Paramaribo.
Donderdagochtend werden we gedrieën opgehaald met een jeep die ons westwaarts zou brengen. In tegenstelling tot de gids van de vorige dagen was deze jonge vrouw van 26 erg goed! Onderweg zijn we dan ook regelmatig gestopt om zeearenden te spotten en uitleg te krijgen over planten die bij mijn moeder op de lijst staan om gestekt te worden. Onze eerste stop was Groningen....? En ook hier gaat er niks boven Groningen. Een mooi pleintje aan de rivier met veel standbeelden en monumenten. In het plaatsje Totness zijn ze door onze gids getrakteerd op heerlijke loempia's. Via een drietal grote bruggen bereikte wij uiteindelijk Nieuw Nickerie, het meest westelijke gedeelte van Suriname. Het landschap is hier totaal anders: polderlandschap. Eindeloze rijstvelden strekken zich uit zo ver je kunt kijken. Ook hier waan je je weer even in Nederland. Smiddags bracht de gids ons via de zeedijk naar een Hindoetempel. Het blijft fascinerend om deze tempels zowel van buiten als van binnen te zien. Via het nog in gebruik te nemen vliegveld keerden we weer terug naar de stad. Te voet kregen we van haar een rondleiding en aten savonds wat bij een Warung. Die avond is mijn vader nog bij de dokter geweest omdat de rode vlek van een insectenbeet steeds groter werd. Inmiddels is de situatie onder controle. In de ochtenduren van de volgende dag brachten we een kort bezoek aan de plaatselijke markt. Bigi pan stond vandaag op het programma, een groot meer vlak aan zee. Met een welbekende korjaal en met behulp van een boot trap bereikten we via een 8km lang kanaal het meer Bigi pan. Onderweg veel vogels, apen en een heuse kaaiman gezien. Mijn interesse voor vogels is minder groot dan die van mijn ouders. Onderweg legden we aan bij een huisje dat midden op het bigi pan meer staat. Na een tijdje hier rond te hebben gevaren keerden we weer terug. De lunch werd enigszins verstoord door wat opdringerige, dronken opa. De vermoeidheid van al deze dagen begon toe te slaan. De terugweg naar Paramaribo hebben we dan ook half slapend doorgebracht. Hier en daar zijn we nog gestopt voor een vogel en een plant.
Zaterdag hebben we savonds zowel live als op de tv de avondvierdaagse meegemaakt. En dat gaat er wat anders aan toe dan in Nederland. Is het in Nederland gewoon dom lopen, hier trek je de mooiste kleren aan en leg je al dansend, zingend en trommelend de afstand af. Geweldig om te zien. Zondag heb ik mijn ouders even weer laten herinneren hoe lekker ik pannenkoeken kan bakken!