Brazilië vervolg

Nederland - Zuid-Afrika - Lesotho - Swaziland - Nederland - Suriname - Frans Guyana - Guyana - Brazilië - Argentinië - Paraguay - Nederland - Albanië - Nederland - Frankrijk - Zwitserland - Nederland.... De overgangen zijn immens... Het aantal afgelegde kilometers niet meer voor te stellen. Het aantal vliegtuigen dat ik dit jaar van binnen heb gezien inmiddels gestegen tot boven de 25. Het tempo van alles is misschien wat aan de hoge kant. Maar nu weer een tijdje thuis om jullie verslag te doen van de laatste 2 weken van mijn avontuur in Brazilië.

Zondagochtend 16 juli. Wat onwerkelijk wordt je wakker. Je bent in de grote beroemde stad Rio de Janeiro. Dat besef heb je nog totaal niet. Eef voelde zich die dag helaas niet zo goed. Hierdoor ben ik er alleen op uitgetrokken om de omgeving en down Town alvast wat te verkennen. In wereldsteden als RIO verwacht je altijd drukte, maar voor veel Braziliaanse steden geldt dat ze op zondag uitgestorven zijn. Zo ook voor Rio. Maar de rust was wel even prettig, ik kon mij zo rustig oriënteren en mezelf al vergapen aan de grote van de stad en de mooie gebouwen (zonder dat ik daarbij lastig werd gevallen door andere toeristen). Elke goede relatie begint met een miscommunicatie... zo ook de volgende: In een HI hostel kom je mensen van over de hele wereld tegen. Maar ook uit het land waar je je op dat moment bevindt. In Recife hadden we natuurlijk al meegemaakt hoe vriendelijk de Brazilianen kunnen zijn. Datzelfde gebeurde deze avond. Ik werd uitgenodigd om wat te gaan drinken. Ik begreep uit de uitnodiging dat we om 22.00 uur iets gingen drinken. Dat bleek niet het geval te zijn.. Iets verontwaardigd kwam de desbetreffende persoon de "woonkamer" van het hostel in lopen met de vraag waarom ik er een tijdje geleden niet was. In dat soort gevallen moet je gelijk met een tegenvoorstel komen, dus nodigde ik de twee dames uit om nu wat te gaan drinken. Door nachtelijk RIO ging het naar Lapa, de uitgaanswijk. Hier heb ik samen met een aantal Brazilianen een zeer gezellige avond gehad.
De volgende dag was Eef gelukkig weer beter. We wilden die dag met het oude trammetje van RIO gaan. Helaas, ook dit trammetje had een aanrijding gehad en was al een tijdje buiten gebruik. Het weer was die dag niet heel mooi, dat maakte de dag geschikt om down Town te bezichtigen. Genoten van de mooie gebouwen en een lelijke kathedraal. Omdat de avond ervoor goed bevallen was, ben ik met dezelfde groep meegegaan naar een grote uitgaansgelegenheid. De rit ernaartoe was wat duur (het lag aan de andere kant van de stad) maar de avond zelf was zeker weer gezellig.
Dinsdag was het stralend weer dus de perfecte dag om de wereldberoemde Christo te bezoeken. Dat dachten alleen meer mensen... De rij voor een ticket voor de trein naar boven was immens. Gelukkig werden we overgehaald door de eigenaar van wat busjes. Met deze busjes zouden we tot halverwege komen. Daar zouden we dan alleen nog maar een kaartje moeten kopen om tot bij de Christo te komen. Onderweg hadden we een stop en konden we al genieten van het fascinerende uitzicht over deze gigantische stad. Halverwege, waar we moesten uitstappen, waren we alleen ook niet de enigen... Twee gigantische rijen met mensen stonden te wachten op een ticket en een plaatsje in het busje wat je helemaal naar boven bracht. Door het strategisch inzicht van Eef en ik hebben we de wachttijd uiteindelijk kunnen reduceren. Ik ging in de rij voor het kaartje staan en zij in de rij voor de bus. Tegen de tijd dat ik het kaartje had was zij inmiddels bijna aan het einde van de rij voor de bus. Een concept wat we later deze week nog eens succesvol hebben herhaald.
Daar sta je dan (samen met "een paar" andere toeristen...) aan de voet van de Christo, onbeschrijfelijk mooi! Het weer was nog perfect en we hebben dan ook volop genoten van het uitzicht! Omdat ik toch een keer in een treintje moest zitten heb ik Eef kunnen overhalen om terug met de trein te gaan. Ondanks dat de bewolking toe nam was dit ook een zeer mooie rit. Eenmaal terug bij het hostel kon ik nog net even afscheid nemen van een Braziliaans meisje waarmee ik de vorige twee avonden toch vooral had doorgebracht: Luciana. Haar vakantie zat er helaas al weer op. Maar ze woonde in Sao Paulo, daar zou ik haar gelukkig nog zien (aan het einde van mijn vakantie).
De middag hebben we een bezoek gebracht aan het beroemde strand Copacabana.
Woensdagochtend was het vroeg opstaan: met een busje ging het zuidwaarts. We zouden een bezoek brengen aan het tropisch eiland Ilha Grande. Op de boot naar het eiland hebben we twee gezellige Italianen ontmoet en 2 Chinezen. Het eiland is idyllisch. Geen auto's (op de buggy van de politie na) kleine gezellige straatjes, leuke winkels en gezellige restaurants. Samen met de Italianen en de chinezen hebben we die avond heerlijk gegeten. Tevergeefs hebben we nog geprobeerd om onze ticket om te boeken. De volgende dag moesten we helaas al om 12.00 uur met de boot terug. Hierdoor hebben we niet kunnen snorkelen. Om toch zo veel mogelijk nog te genieten van dit tropisch eiland zijn we de volgende dag vroeg opgestaan en hebben we een kleine wandeling gemaakt over dit schitterende eiland. Ondanks het te korte bezoek was het zeker de moeite waard! Op de terugweg was het weer prima en dat resulteerde in mooie uitzicht foto’s.
Het hoogtepunt van ons bezoek aan RIO bewaarden we voor het laatst: DELTA VLIEGEN! Eef en ik werden netjes opgehaald van ons Hostel. Nadat we een aantal handtekeningen hadden gezet onder wat formulieren gingen we met een autootje de berg op. Op het dak lag de Delta vlieger. We hadden kort de tijd om boven op de berg wederom te genieten van het uitzicht, het weer was perfect, en om te zien hoe verschillende mensen zich in de diepte storten. Ik werd in mijn harnas gehesen en de laatste instructies werden in nog net begrijp baar Engels aan mij verteld. Na een kleine aanloop zweefden we al en kon ik 10 minuten genieten van de stad RIO die letterlijk aan mijn voeten lag! Na 10 minuten landde ik op het strand en kon ik van dit alles nagenieten door de foto's en de film die hiervan zijn gemaakt.
Die middag stond onze laatste activiteit gepland: een bezoek brengen aan het Suikerbrood. Twee grote rotsen die je met een kabelbaan kan bereiken. Ook hier waren we niet de enigen die hadden bedacht om de sunset mee te maken vanaf het Suikerbrood. Maar met de inmiddels opgedane ervaring van de Christo splitsen we ons op (1 voor de rij naar de kabelbaan, de ander voor de kaartjes) zodat we nog precies op tijd waren op de eerste berg om de sunset mee te maken. Fascinerend! We gingen verder omhoog om vanaf het hoogste punt Rio bij nacht te aanschouwen: geweldig! De zee van lichtjes, van Copacabana tot de lelijke Kathedraal. Daar tussenin aan de horizon zie je dan De Christo die ook prachtig verlicht wordt.
Zaterdag was het onze laatste dag alweer. Ik heb deze dag genoten van het lekkere weer en ben samen met twee dames naar het strand gegaan. Savonds namen we afscheid van alle lieve mensen van het Hostel en kochten we een kaartje voor de nachtbus naar Sao Paulo. Door een kleine navigatiefout hadden we voor de busrit een eersteklas kaartje gekocht... Maar daar stond tegenover dat het wachten op de bus (in de VIP hall) als wel de busrit zelf zeer aangenaam waren. In Sao Paulo namen we een taxi naar het vliegveld. Met het vliegtuig vlogen we naar Foz do Iguazu. Door de toch wel gebroken nacht hebben we de middag rustig aan gedaan.

Je bent inmiddels meer dan 10.000km verwijdert van huis! De laatste week is inmiddels aangebroken en het is tijd voor het laatste hoogtepunt: de watervallen! Eerst brachten we een bezoek aan de Braziliaanse kant. Via mooie wandelpaden had je een schitterend uitzicht op de watervallen en waren er zelfs paden die je tot heel dicht bij de waterval brachten. Smiddags was het tijd voor een stukje actie: raften. De gids (die nog wilder dan het water was) zorgde ervoor dat we niet droog aankwamen. Maar het weer was perfect, dus een nat pak was geen probleem.
En als je dan aan de ene kant bent geweest dan moet je die andere kant ook wel zien. Zodoende ging het de volgende dag de grens over naar Argentinië om de watervallen vanaf de bovenkant te zien. Helaas was het in dit park slecht geregeld en moesten we vooral erg veel wachten. Daarnaast vonden we het uitzicht vanaf de Braziliaanse kant toch indrukwekkender. Maar ondanks dit was het toch zeer indrukwekkend om vlak bij het punt te komen waar de waterval zich in de diepte stort. De verleiding om een bootje te nemen dat ons "aan de voet" van de waterval zou brengen, konden we niet weerstaan. Het bootje ging alleen iets verder dan alleen de voet van de waterval... Dit resulteerde in een tweede nat pak. Maar je kunt zo toch zeggen dat je de waterval van zeer dichtbij hebt mogen mee maken.
Omdat je de laatste tijd toch bezig bent om landen aan je lijstje van: "Been there" toe te voegen stond op woensdag een bezoek aan Paraguay op de planning. Zonder paspoort en gewoon aan boort van een lijnbus staken we de grens over. Het straatbeeld is totaal anders. Het land is verhoudingsgewijs dan ook wat armer dan Brazilië. Veel kooplieden doen hier hun inkopen en gaan dan naar RIO om het daar aan de toerist te verkopen, voor een veel hogere prijs. De stad had verder weinig bezienswaardigheden en aangezien er geen goedkopen koelkast meer in mijn backpack paste keerden we aan het eind van de ochtend al weer terug naar Brazilië.
Donderdag bracht ik samen met een Oostenrijker en een Amerikaan een bezoek aan de grootste stuwdam ter wereld, welke gemeenschappelijk bezit is van Paraguay en Brazilië. De dam levert 25% van de stroom voor Brazilië en 90% van de stroom voor Paraguay. Na een introductie filmpje (hoe goed de dam wel niet was) gingen we op weg met een toeristische dubbeldek bus. De route voerde eerst onderlangs de dam en daarna natuurlijk over de dam. Vanaf de dam had je natuurlijk weer een mooi uitzicht. Wat een ontzettend groot bouwwerk, ongelooflijk.
Die avond was het mijn laatste avond met Eef. In een mooi restaurantje hebben we onze vakantie geëvalueerd.
Vrijdag begon dan toch eigenlijk al de terugreis. Met een overvolle bus gingen we naar het vliegveld om weer terug te vliegen naar Sao Paulo.
In de middag kwamen we aan bij ons hostel (het eerste zonder ontbijt..) Savonds heeft Luciana mij mee uiteten genomen en hebben we de opening van de Olympische spelen kunnen zien. De volgende ochtend heb ik samen met haar heerlijk ontbeten en door de straten en parken van Sao Paulo gewandeld.
Helaas moest ik die middag al weer weg. Ik nam afscheid van Eef en samen met Luciana ging ik naar het vliegveld. Het afscheid was niet makkelijk...

Aan alles komt een einde, zo ook aan dit helaas. Met gemengde gevoelens neem je plaats in het vliegtuig. Je wilt de mensen hier niet achter laten, het avontuur niet beëindigen en alle andere mooie plekken van Brazilië nog zien! Maar ja, je wilt je vrienden en familie toch ook wel weer zien en bovenal die nieuwe aanwinst: Luca! Smorgens vroeg land je op Lissabon International Airport. Je zet voor het eerst in 6 maanden weer voet op Europese bodem. Rond een uur of 13.00 begint je laatste stukje van je reis. Om 17.00 kom je moe aan op Schiphol. Het was geweldig om Luca daar te ontmoeten, wat mooi om hem nu met eigen ogen te zien! Savonds eet je met je familie en Carin voor het eerst weer een echte Nederlandse pot bij een wegrestaurant. Moe val je die avond als een blok in slaap. Je bent weer thuis... Ja? Ben je weer thuis?