Van noord naar zuid....

Eerder dan oorspronkelijk de bedoeling was geef ik jullie een update van mijn belevenissen hier. Dit omdat er de afgelopen twee weken zo veel is gebeurd dat ik het wel op moet schrijven anders vergeet ik het.

Bijna 2 weken geleden zijn op dinsdagmiddag mijn ouders hier veilig gearriveerd. Bij hun accommodatie stond ik hun op te wachten. Raar om in deze omgeving mensen te ontvangen die hier niet thuis horen. Maar het was natuurlijk super om mijn ouders te zien. Savonds met mijn ouders uiteten geweest. Uitslapen zat er voor hun niet bij de volgende ochtend. Ze namen een kijkje bij mij op school en konden wat mooie foto's maken van de opening en het paasontbijt. Op de afwezigheid van worst na verliep het ontbijt verder gestructureerd. Uiteindelijk kreeg iedereen zijn rapport mee wat resulteerde in een lach en traan. Mijn ouders namen inmiddels weer een taxi terug en ik kon samen met mijn andere collega's nog genieten van een heerlijke paasbrunch! Eind van de middag zijn mijn ouders bij mij geweest en hebben we savonds hier gegeten. Dit verliep rustig op een gif aanval na (tegen de dengue muggen). Hierdoor waren we genoodzaakt het toetje binnen op te eten.
Donderdag hebben mijn ouders een stadsrondleiding gekregen.
Vanaf vrijdag stonden er 8 drukke dagen te wachten. In deze dagen hebben we ongeveer 1200 km afgelegd per vliegtuig, auto en boot. Om 10 uur in de morgen arriveerden we op het vliegveld zorg en hoop. Een vliegveld dat in Paramaribo ligt. Nadat wij een broodje en een drankje hadden gekregen stapten we rond 11 uur aanboort van een eenmotorig vliegtuig. Met regen en wind stegen we op en vlogen vlak langs de grote brug, over bauxietmijnen, langs het Brokopondo meer. Zo ver als je kon kijken (als de wolken dat toelieten) zag je broccoli, de eindeloosheid van het oerwoud. Op een grasstrook van amper een kilometer werd het vliegtuig midden in de jungle kundig aan de grond gezet. We werden ontvangen in de aankomst terminal (open houten hutje). Na de lunch konden we naar ons onderkomen. Door een tactische ingreep is er uiteindelijk voorkomen dat we in een hutje naast ietwat rumoerige Surinamers kwamen te zitten. Een korjaal bracht ons een stukje stroomopwaarts, daar sprongen we uit de boot en lieten ons terug drijven in prima water met wel een sterke stroming. Eenmaal terug stond er een rondleiding door het indianendorp op het programma. We werden ontvangen met Kashiri (bier) en Cassavebrood. In het dorp hebben we o.a. gezien hoe ze traditionele werktuigen en sieraden maken. Ook in de jungle gaan ze met de tijd mee, zodoende kregen we savonds een complete PowerPointpresentatie om ons voor te bereiden op de volgende dag.
Zaterdag stond er namelijk een jungle tour op het programma met als uiteindelijke bestemming de Poti Hill. Onderweg veel uitleg gekregen over de flora en fauna. Op de Poti Hill, ondanks de bewolking, een redelijk uitzicht gehad over de boomtoppen heen. Aan het eind van de middag konden belangstellenden nog leren hoe ze peil en boog moesten schieten. Savonds kregen we films gezien van oude legenden van de indianen van deze streek. De inwoners van het indianendorp hier speelden in deze film. Zondag was een relax dag. Per korjaal zijn we een stukje stroomafwaarts gegaan naar een strandje bij een stroomversnelling. Zowel als op de heen als terugweg heeft de bootsman ons vakkundig door de stroomversnelling gebracht. In de buurt was een rondwandeling waarbij je langs 40 verschillende soorten bomen liep. Tijdens deze rondwandeling diende ik als gids. Mijn Engels werd weer even opgehaald, omdat ik de Nederlandse informatie over elke boom voor de groep moest vertalen. Eenmaal weer terug op het strand kwamen ons de geuren van de BBQ al tegemoet. Na eten is het goed rusten en vooral als dat in een hangmat gebeurd. We vervolgden onze weg nog een stukje stroomafwaarts naar een grotere stroomversnelling alwaar we gezwommen hebben. Die avond ging de boottocht bij nacht helaas niet door vanwege de regen. Ook de volgende ochtend ging de koffie en thee boottocht niet door vanwege de regen. Maar gelukkig klaarde het wat op en konden we nog wel deelnemen aan een uitgebreide village walk. We kregen te zien hoe muziekinstrumenten werden gemaakt, hadden een gesprek met de oudste bewoner en we konden de school zien. Kortom een ochtend puur cultuur! Helaas werden de geluiden van de jungle overstemd door ronkende vliegtuigmotoren. Eenmaal aanboort bereikte te pas gegeten soep toch sneller mijn blaas dan verwacht. Maar op 10000 voet bood een leeg waterflesje uitkomst, wat voor een hele opluchting zorgde. Eenmaal weer terug in Paramaribo heb ik mijn ouders laten genieten van de Chinees uit het vorige verslag.