Afscheid en reflectie

Het laatste verslag vanaf Surinaamse bodem:

Na mijn Guyana avontuur stonden nog er nog 4 LIO dagen op het programma met officieel gezien nog een eindgesprek met mijn begeleider van school via Skype. Het internet op school liet het alleen deze week een beetje afweten waardoor het gesprek geen doorgang kon vinden. Maar ondanks dat het ik een eindresultaat van mijn LIO wat er zeker zijn mag: een 9! Op deze laatste dagen hadden we nog wat leuke spreekbeurten, heb ik nog wat oudergesprekken gevoerd en had Jolanda sommige lessen alweer deels overgenomen. Op dinsdag heb ik mijn inmiddels beroemde vlaggen les gegeven. De kinderen waren erg enthousiast en waren blij met de poster die ze mee naar huis kregen. De maker van de posters moet wel verbaast zijn als hij er ooit achter komt dat zijn posters in India, Zuid-Afrika en Suriname liggen... Omdat vorige week een kind tijdens zijn spreekbeurt over olifanten had, had ik ze vandaag mijn filmpje laten zien van ZA waar ik op een olifant rij. Geweldig vonden ze dat! De fotograaf was ook op school en heeft iedereen op de foto gezet. Naast dat ik natuurlijk samen met mijn klas op de foto ben gegaan mocht ik ook samen met het hele team op de foto. Als het goed is krijg ik deze foto's opgestuurd. Woensdag was er 1 Nederlandse juf in de klas die een hele leuke taalles kwam geven. Smiddags had ik voor het laatst nog de maandelijkse teamvergadering.
Donderdag heb ik alle achterstallige administratie nog weggewerkt en heb ik samen met wat studenten gegeten bij Zus en Zo ter ere van o.a. mijn afscheid. De volgende dag was het natuurlijk al vroeg op om op school de voorbereidingen te treffen voor het Keti-Koti feest. Wat zagen alle kinderen er ontzettend mooi uit. De meesten kwamen op school in klederdracht. Van groot tot klein, allemaal waren ze even prachtig. Na het hijsen van de vlag kwam groep 8 voor mij met een aangename verassing: een afscheidsgedicht/rap voor mij. En dat voor een klas waar ik verder helemaal niks mee te maken had. Ik heb toen ook maar gelijk van de gelegenheid gebruikt gemaakt om afscheid van alle kinderen te nemen. Die ochtend heeft Jolanda het verhaal van Keti-Koti voorgelezen. Na 10 uur konden de kinderen dan genieten van alle lekkere dingen die waarvoor wij als commissie leden hadden gezorgd. Om 11 uur begon dan het hoofdonderdeel van de dag: de koto show. Meisjes van 3 t/m 11 jaar showden onder de begeleiding van een net uitziende man hun koto's. De koto werd goed geshowd en de konten goed geschud, zo hoort dat hier! Daarnaast zij elk meisje nog haar odo op: een krachtige spreuk in het Surinaams die ze daarna zelf vertaalde in het Nederlands. Hoewel het moeilijk was voor de jury om een winnaar te kiezen was het uiteindelijk duidelijk dat een meisje uit groep 3 de koto het mooist had geshowd en haar Odo luid en duidelijk had opgezegd. Na deze prijsuitreiking konden de kinderen nog lekker dansen op muziek en natuurlijk ook eten. Ik werd door Jolanda naar de mediatheek geroepen waar ik overladen werd met cadeautjes van de kinderen en een mooi foto boek van het bestuur/Jolanda met foto's van de afgelopen tijd. De laatste verslagen heb ik vrijdag en zaterdag nog afgeschreven. Daarnaast heb ik deze laatste twee dagen nog veel dingen geregeld voor de reis naar Brazilië en mijn diploma.

Het zit erop, een deel van mijn tas is al ingepakt, de kamer zo goed als schoon. Printer en oven zijn overgedragen aan de KCS, laatste was gedraaid en klaar voor mijn laatste grote reis.

5 maanden geleden begon het hier. In dit altijd warme land met regenbuien waar je u tegen kunt zeggen. Savonds kwam je hier aan, toen nog op de vorige locatie. Aan de ene kant lijkt het gisteren dat je hier aan kwam, aan de andere kant lijkt het jaren geleden. Het was een totaal andere ervaring dan Zuid-Afrika. Armoede heb ik niet van dicht bij mogen meemaken door mijn full time job bij de KCS. Het verschil op de KCS heb je zeker gemaakt door de klas orde en structuur te bieden. Ik heb veel van het land (en zelfs de omringende landen) gezien. Daarnaast heb ik behoorlijk wat kilometers gemaakt op mijn fiets. Alle dagen naar mijn stageschool en de verschillende fietstochten die ik heb ondernomen. De afgelopen 5 maanden heb ik dan ook volop genoten, heb ik alles voor mijn LIO periode gegeven en ben ik nu officieel afgestuurd. Het vuur in mij om vanaf september ergens ter wereld les te geven of mij bezig te houden met onderwijs brand nog steeds. In augustus zal ik de knoop door hakken wat ik het komend jaar zal gaan doen: of hier in Nederland les geven of wederom naar het buitenland vertrekken. De optie om hier op de KCS les te gaan geven staat nog altijd open. Dus wie weet kom ik hier nog wel weer een keer terug.

Morgen zal ik om 8.45 opstijgen aanboort van een SLM vliegtuig dat mij naar Brazilië zal brengen. Hier zal ik samen met Eef rondtrekken. We reizen eerst naar Natal en zakken vervolgens af naar Recife en Salvador. Vandaar gaan we het binnenland in en brengen we een bezoek aan Brasilia. Vervolgens is het tijd voor één van de hoogte punten van de reis: Rio! Na Rio staat gelijk al het volgende hoogtepunt op het programma: De watervallen aan de Argentijnse grens! Vandaar is het nog een lange reis naar Sao Paulo. Daar hopen we uiteindelijk op 28 juli aan te komen. Daar stap ik op het vliegtuig dat mij naar Portugal zal brengen. Daar stat ik over op een ander vliegtuig dat zorg zal dragen voor het laatste stukje. Op 29 juli zal ik om 17.05 landen op Schiphol. Natuurlijk vind ik het heel leuk als je die middag/avond mij op het vliegveld opwacht. Neem hiervoor even contact op met mijn ouders voor vluchtnummers, eventuele tijdswijzigingen en vertragingen.

Ik weet niet of ik de komende maand een internet verbinding of tijd heb om jullie te berichten van mijn ervaringen in Brazilië. Zo niet, dan horen jullie van mij op 29 juli als ik veilig ben aangekomen. Heb ik wel tijd en internetverbinding dan horen jullie natuurlijk eerder van me.

Voor nu wens ik jullie alvast een hele fijne vakantie! Tot in augustus!