Phagwa en fietstocht

Lieve vrienden en familie

Maandag en dinsdag waren twee normale stage dagen. Leuke en minder leuke gesprekken met ouders gehad. De herindeling van de groep bevalt tot nu toe nog goed.
Woensdag ochtend samen met de kinderen en Jolanda naar foto's en filmpjes gekeken die zij heeft gemaakt op weg naar Nickerie (meest westelijke deel van het land). Met Aardrijkskunde hebben we het momenteel over rijst ed. en zij heeft een bezoek gebracht aan deze rijstvelden en aan een rijst fabriek. De kinderen vonden het erg interessant om te zien!
Na 10 uur was dan het moment aangebroken waarop de kinderen hadden gewacht: het Phagwa feest. Een hindoestaans feest waarbij de overwinning van het goede op het kwade wordt gevierd. En ja, dat feest waar ze met "verf" gooien. De instructies vooraf waren duidelijk. Alleen poederverf mocht mee naar school, en pas om 11.00 mochten de kinderen gaan gooien met deze verf. Toch blijft het heel verleidelijk en heb ik, als preventieve maatregel, het poeder van mijn klas om 8 uur ingenomen en om 10 uur weer vrijgegeven. Om 10 uur konden we allemaal genieten van de meest heerlijke gerechten die weer door de kinderen waren mee gebracht, zoals Bara's en vele andere dingen waarvan ik de naam niet meer weet, laat staan durf te schrijven... De muziek werd verzorgd door een drumbandje en de kinderen konden een ritje maken in een auto treintje. Hoewel er duidelijk werd gezegd dat de kinderen pas om 11 uur mochten beginnen met poeder gooien, waren ze niet meer te houden. Het weer zat niet helemaal mee, de wind en de regen zorgde ervoor dat de chaos die de verf aanrichtte alleen nog maar groter werd. Ik stond bij een kraampje waar ik ranja verkocht met extra overgewaaide kleurstof... De kinderen zagen er op den duur allemaal erg kleurrijk uit en de regen maakte de kleuren nog mooier. Met de wetenschap dat ze hier in de winkels ook Robijn wasmiddel verkopen, hoop je dat al deze kleren ooit weer schoon worden. Op het moment dat kinderen in de plassen op het schoolplein gingen rollen hebben we ingegrepen (waardoor ik ook wat kleurrijk naar huis ging). Een uur eerder dan gepland werd het feest beëindigd en konden de kinderen, sommigen doorweekt en rillend van de kou, weer naar huis. Op de terugweg ben ik door menige Surinamer aangesproken met: Phagwa viering? Donderdag was het dan officieel Phagwa. Op wat kinderen na die langs de kant van de weg klaar staan om je met poeder onder te gooien heb ik verder weinig gemerkt van dit feest. Het is toch vooral een feest van de hindoestanen thuis met de familie vieren.
Het toeval wil dat het vandaag ook wereld vrouwendag was en er een manifestatie was voor de strijd tegen borstkanker. Samen met het team van de KCS heb ik hieraan meegedaan. Van de sprekers konden we niet heel veel verstaan omdat de helikopter die foto's van boven maakte met enige regelmaat laag over kwam. Dit resulteerde wel in een mooie foto van 5000 mensen die het tekentje vormden van de strijd tegen borstkanker. Na alle toespraken konden we dan beginnen aan de 5km loop door de stad met in mijn gedachten de mensen in mijn naaste omgeving die zijn overleden als gevolg van kanker, kanker hebben gehad of waarbij het net is ontdekt en die nog een lang traject hebben te gaan. Dit allemaal in de hoop dat het opgebrachte geld ervoor kan zorgen dat kanker geneesbaar wordt. Een bijzondere ervaring om met zo veel mensen aan zo'n actie mee te doen.
Savonds genoten van mijn laatste avond in mijn kamer (zie verderop)
Vrijdag heb ik een fietstocht ondernomen met 4 dames. Toen vrij snel in het begin bleek dat geen van deze dames de fietstocht had voorbereid heb ik het ANWB boekje maar ter hand genomen en de rest van de tijd als gids gespeeld. De fietstocht ging van Nieuw-Amsterdam naar Marienburg, Alkmaar, Tamanredjo en eindigde in Meerzorg. De afstand was voor sommigen wat langer dan verwacht. Ondanks mijn goede navigatie skills lieten mijn inschattingsvermogen het wat afweten wat resulteerde in wat frustratie binnen de groep. Maar 60 km later waren we weer heelhuids thuis.

Zoals eerder vermeld is het huis aan de Mozzartstraat wat gehorig. De andere studenten daar zijn enthousiaste en uitbundige mensen, niks mis mee. Maar aangezien ik mijn rust wel nodig heb, en je in mijn kamer alles hoort voelde ik mij de afgelopen weken daar niet echt meer thuis. Gelukkig heeft het bedrijf waarbij ik een kamer huur ook nog een ander huis (1 km verderop). Dit huis heeft weliswaar geen zwembad en geen hangmatten, maar je hebt wel de beschikking over een warme douche, grotere kamer, sneller internet en eigen keuken. Het mindere aantal aanwezige studenten en de dikkere muren zorgen er daarnaast nog voor dat je in rust kunt werken en slapen. Na de fietstocht heb ik dan ook mijn spullen gepakt en ben verhuisd naar deze accommodatie. En ik kan vertellen dat dat zeer goed bevalt! Post kunnen jullie nog gewoon blijven sturen naar het oude adres. Het komt dan als het goed is vanzelf bij mij.

Zaterdag naar de grote Surinaamse supermarkt geweest. Bij de voorgaande beschreven supermarkten komen toch vooral de witte mensen en rijke Surinamers. Als je dan in deze Surinaamse supermarkt AH hagelslag vind, Jumbo Muesli en zelfs AH excellent choco pasta, ja dan weet je weer dat je je eigenlijk nog steeds in een stukje Nederland bevind. Aangezien ik nog steeds een grote fan ben van de AH, kon ik het niet laten een pak hagelslag te kopen. Wie weet word ik hier nog eens een teamleider van een van deze supermarkten.
Savonds heb ik een poging gewaagd om mijn nieuwe oven uit te proberen. Na lang wachten, omdat je de oven in kon stellen in Fahrenheit en niet in Celsius... kon ik dan genieten van mijn pizza!