Air school, herkend worden,

Dit weekend waren er boat races, verschillende hogescholen en universiteiten deden mee aan het event van Port-Alfred: roeien. Als je dan vrijdag rustig op een terasje aan zee zit, te genieten van je savanna dry wordt 50 m bij je vandaan een helicopter aan de grond gezet van de airschool die doodleuk even wat mensen afdropt, het kan allemaal hier. De boatraces bleken toch helaas vooral een zuip feest te zijn. Nadat de helicopter weg was zie jij een man en een vrouw met elkaar vechten omdat ze veel te veel hebben gedronken. De kinderen daarvan heb jij maandag weer gewoon in de klas...

Herkend worden mag ik graag doen.
Zaterdag met Robin even naar het strand geweest. Sinds ik ongeveer elke dag op de primary school ben is mijn naamsbekendheid binnen Port Alfred gestegen. Twee jongens van ongeveer 12 jaar komen ons tegemoet lopen. De ene jongen stoot de ander aan waarop die netjes zegt: hello mister De Boer!
Op de terugweg kwamen we een vrouw tegen die langs de kant van de weg zat met haar twee kinderen. Ze sprak me aan en vertelde me dat er vannacht bij haar was ingebroken en ze alles kwijt was en nu ontzettend honger had. Ze moest maar in het afval gaan zoeken voor eten. De vrouw en de kinderen waren netjes gekleed en zagen er schoon uit. Dit wekte wat argwaan bij mij. Na haar gevraagd te hebben of ze aangift had gedaan bij de politie (nee, dat hielp niet) en of ze geen familie of vrienden had waarbij ze terecht kon(die waren er niet of die waren dood) vond ik het verhaal steeds ongeloofwaardiger worden. Het viel me op dat ze nog een plastictas bij zich had. Ik vroeg wat er in zat, het waren wat kleren die ze nog had mee genomen. Het was duidelijk, al vroeg ze het niet direct, dat ze op mijn geld uit was. Niet zo goed wetend wat ik hier nou mee aan moest heb ik haar maar succes gewenst en ben doorgelopen.