Op de helft

lieve vrienden/familie,

11 schitterende weken liggen achter me. 11 waarschijnlijk schitterende weken liggen voor me. De helft van mijn verblijf hier in Zuid-Afrika zit er op.

Het was een rustig weekje met een normaal programma. Woensdag vanwege verbouwing en regen niet naar Ingubo geweest. Wel op huisbezoek bij drie vaste kinderen van ons.

Drie kinderen die blij zijn om je te zien, die je trots hun zelf geimproviseerd speelgoed laten zien wat ze op de dump hebben gevonden. Een huis dat aan de buitenkant van de township staat, daar waar de armste mensen wonen. Een huis dat niet veel meer is dan 10m2. Binnen staan overal pannen op de grond, want het regent. Een matras dat net niet op de grond ligt is het bed van een moeder en drie kinderen. Naast wat potten en pannen is er verder niks. Door de deur stroomt het enige daglicht dat er is. De moeder ligt op bed als wij binnen komen. Mahoj vertaalt dat wij graag zouden willen dat haar kinderen vanaf januari weer naar school gaan. De moeder stemt daarmee in. Op het aanbod dat wij de aanmeldingsprocedure kunnen regelen gaat ze dankbaar op in. Ze kan zelf nog lezen nog schrijven. Na een tweede toezegging dat het goed is dat haar kinderen vanaf januari naar school toe gaan bedanken we haar voor het gesprek en verlaten het huis.
Je kijkt nog even achterom en denkt, daar wonen nu drie kinderen, drie kinderen die tot nu toe geen gelijke kansen hebben gekregen maar die ze nu hopelijk wel gaan krijgen.

Om de daad maar gelijk bij het woord te voegen zijn we gelijk langs een school geweest voor de aanmeldingsprocedure. Deze school zat helaas al vol voor volgend jaar. Voor de twee andere scholen hadden we helaas geen tijd.
Donderdag had ik Marte meegenomen naar Ingubo om te genieten van de muziekles. Dat was zeker weer de moeite waart! Toen we werden opgehaald belanden we midden in een township tour die gehouden werd voor leden van de directie uit Nederland. Dan pas je je daar maar op aan. Bij een kroeg in de township hebben we samen wat gedronken en aangezien de schemering al begon in te zetten was het tijd om naar huis te gaan.
Vrijdag de kinderen van Ingubo computerles gegeven. Het feit dat internet het niet deed en ze hierdoor geen packman konden spelen en spele.nl niet beschikbaar was, was moeilijk te begrijpen. De computerles aan Station Hill verliep door de geringe opkomst redelijk. Het probleem blijft dat bestanden niet terug te vinden zijn, dit wordt hopelijk opgelost door de pubers van deze groep een eigen usbstick te geven. Maar ondanks deze problemen toch veel persoonlijke aandacht en les kunnen geven (zelfs in wat links en wat rechts is).

Zaterdag was dan toch de dag aangebroken dat we roerend afscheid moesten nemen van Marte. De mensen van Madolo's waren speciaal hiervoor terug gekomen, wat niet alleen leuk voor haar was, maar ook voor ons om hun weer even te zien. Daarnaast konden er op deze manier nog wat foto's worden uitgewisseld. Die avond daarvoor hadden we al met elkaar haar laatste avond vrolijk gevierd met drank en pizza en na afloop een feestje bij haar thuis. Om 1 uur de volgende dag werd ze door haar familie opgehaald. Na een vluchtige kennis making met de man die binnenkort een pallet vol papier en bureau artikelen over laat komen voor Ingubo, was het afscheid daar. Wel raar om iemand na 10 weken gewoon niet meer terug te zien.

Ik wil jullie er nogmaals even op wijzen dat bij het vorig verslag, genaamd foto's, alle foto's tot nu toe staan met de bijbehorende, werkende! link.