Tsitsikamma

Het mooie Knysna moesten we al weer achter ons laten. We vervolgden een mooi laatste stuk weg van de garden route. In Plettenberg bay hebben we aangelegd voor een kopje koffie. Ook dit is weer een mooi plaatsje met uitzicht op de zee. In Nature's Valley hebben we ons broodje opgegeten. Met aan de ene kant uitzicht op een mooi binnenmeer met op de achtergrond mooie bergen en de andere kant de woeste zee. We realiseerden ons dat we dichter bij ons hoogte/diepte punt kwamen van onze vakantie. Niet om de hoge themperatuur buiten maar wel om de spanning liep de themperatuur in de auto hoog op. We waren slechts een klein stukje verwijderd van 's werelds hoogste bungy jump. Esther en Nicolet sprongen met me mee. Hoewel ik al verwend ben door het skydyven was dit des al niet te min een super ervaring. Filmpje volgt nog.

https://picasaweb.google.com/109754558705712643667/BungeeJump?authkey=Gv1sRgCJXkq_vMl_Eg#

Helaas was na dit geweldige evenement de dag al weer om. Savonds hebben we in het plaatsje Stromsriver bij een jaren zestig restaurant ons laatste gezamelijke etentje gehad. Het dorpje deed erg Amerikaanse achtig aan en was niet groot. De plaatselijke pinautomaat was leeg, dus moesten we maar een supermarkt om daar extra geld bij te pinnen. De nacht verliep rustig op een ongegronde verstoring na met het verwijt dat ik snurkte.

De volgende dag was het voor vier van ons vroeg op staan, we zouden gaan water tuben. Een mildere variant van raften. Ook hiervan volgen de foto's nog. Een schitterende tocht door de stormsriver. Het peddelen in het bandje werd naast de nodige stroomversnellingen afgewisseld door sprongen van 7 tot 10 m hoog van rotsen en een boom aan de kant van de rivier. Terug bij ons hostel stond er een lunch voor ons klaar. 4 meiden hadden besloten om deze avond alvast naar huis te gaan. Michelle en ik bleven nog een nachtje. Want de middag hadden we nog. Deze hebben we gebruikt om te tokkelen, met een katrol over een staaldraad heen, van de ene naar de andere kant van de rivier. De snelheden liepen soms hoog op en ook dit weer was een geweldige ervaring. Jan, ik zal vanaf nu minder gevaarlijke dingen doen, zodat het onderwijs nog wel op een mannelijke leraar kan rekenen ;) Helaas waren we hier al na een uurtje klaar mee. Savonds hebben we heerlijke traditionele bobotie gehad en hebben we het toetje gehaald in het restaurant van gister. Gister waren ze namelijk mijn toetje vergeten, dus die had ik nog tegoed.

Ook voor ons was dan de laatste dag van de vakantie aangebroken. Sochtends reden we met onze auto richting Tsitsikamma national park. Nadat Michelle op slinkse wijze nog wat van de entree prijs wist af te krijgen begonnen we aan een erg mooie wandeling. Het zou erg warm worden die dag en dat was te zien aan de zee, daarboven hing een dikke laag mist waardoor in kombinatie met de natuur het geheel er sprookjesachtig uitzag. Een pittige wandeling langs de kust over rotsblokken en boomstronken en met een continu uitzicht op de woeste zee bracht ons uiteindelijk bij de waterval. Het is geweldig om zo'n waterval dicht bij de zee te zien. De temperatuur begon inmiddels tropisch te worden dus tijd om terug te gaan. Door een klein navigatie foutje heeft de terugweg iets langer geduurd dan de heenweg. Maar ook de terugweg was adembenemend mooi. De plaatselijke bevolking was inmiddels minder blij omdat ze verloren hadden met het rugby spelen. Rond 12 uur moesten we dan toch aan onze terugreis beginnen. Op een yogo flesje dat uit het raam voor ons werd gegooid en een auto die gevaarlijk inhaalde na verliep deze voorspoedig. Eenmaal in Port Alfred moesten we snel de auto inleveren want Michelle vertrok samen met Paulien die middag nog naar een andere locatie van Stenden. Tijdens het eten natuurlijk met mede studenten verhalen over de vakantie uitgewisseld.

Het was een totaal andere week dan de weken daarvoor. Een week die je even nodig had, een week die onbeschrijfelijk mooi was. Een week met ongerepte natuur en schitterende bergen. Morgen begint het normale leven weer. Het leven van onderwijs, dump en kinderen. De overgang zal weer groot zijn. Je bent nu weer thuis, tenminste dat voelt wel zo als je weer terug komt in PA. Nadat je je kamergenoot je belevenissen hebt verteld val je moe doch voldaan in slaap met je snurkende kamergenoot weer naast je en de rustgevende piepjes van de walkie talkie van de bewaker op de achtergrond.