Week of community development

Sochtends in de vroegte naar Ingubo, daar aangekomen was het opmerkelijk dat er geen enkel kind was. Mahoj (verantwoordelijk voor Ingubo) vond het nodig dat ik transport ging regelen, we gingen naar de dump. Hoe en wat wist ik niet precies, maar het busje van stenden kwam. Bij wat kapotte tv's, plastic en rottend voedsel stonden een behoorlijk aantal jongeren. Nadat Mahoj herhaaldelijk had gevraagd of ze in het busje wouden stappen en mee wouden gaan hebben we uiteindelijk toch de hele bus vol gekregen. De manier van leven daar is niet uit te leggen. Een paar jongens hadden wat bedorven kip achterover gedrukt, met wat olie en andere dingen werd dit nu opgegeten. Honden liepen rond om de restjes te eten. Toen we eenmaal met zijn allen in de bus zaten werden de jongens in de bus uitgelachen door de jongens die nog achter bleven. Vrijvend over hun buik maakten de achtergebleven jongens duidelijk dat zij lekker gingen eten en hun niet. Terug op Ingubo kwam ik erachter dat al deze jongens al eens bij Ingubo waren geweest. Het waren jongens van het voetbalteam. Mahoj legde uit dat het niet zo kon zijn dat je nooit naar Ingubo kwam en wel in het voetbalteam zat. Ik heb de jongens proberen duidelijk te maken dat gaan naar Ingubo een toekomst betekend. Maar ja, wat doe je liever, dingen van waarde zoeken op de dump zodat je het kunt verkopen en dat je daar eten van kunt kopen, of ga je naar Ingubo... Het is begrijpelijk dat deze jongens met de dag leven en niet denken over later. De noodzaak dat het gebouw van Ingubo afkomt werd weer eens duidelijk. Zodra het af is kunnen we ze een echte dagbesteding aanbieden en word het zinvol om naar Ingubo toe te gaan.

Smiddags een korte les gegeven in Publisher. Snel weer terug naar stenden want savonds zou ik met Ilona en Sara naar Gramhamstown voor de opening van de week van Community Development. Samen met nog andere mensen uit PA gingen we in een busje die kant op. Ik was een beetje moe, dus dacht, kan heerlijk een uurtje slapen. Maar met 12 afrikaanse dames in een bus gaat dat niet lukken.. Wat een luide stemmen hebben die Afrikanen en wat kunnen ze aanstekelijk lachen. Na een schitterende opening van een koor die er vrolijk op los zong en danste kwamen er twee sprekers die vertelde over het nut van Community Development en hun ervaringen met CD. Mijn avondeten bestond die avond uit heerlijke afrikaanse snacks die na afloop voor ons klaar stonden. Ook op de terugweg heb ik geen ook dicht kunnen doen ;)