JB

Om 15.00 met Ilona naar Jan Blom geweest. Een Nederlander die hier in Port-Alfed een bijzonder project heeft. Hij verzorgt voor straat kinderen sport activiteiten als volleybal, gym, en roeien. Dat wil zeggen hij is er de eerste keren bij, daarna doen de jongens en meiden het helemaal zelfstandig. Oudere jongens en meisjes coachen bij de sport activiteiten. De kinderen doen ook echt mee aan wedstrijden en hebben al wat prijzen in de wacht gesleept. Savonds krijgen ze een warme maaltijd en verzorgt hij daarna huiswerkbegeleiding. Het was bijzonder om te zien hoe zelfstandig deze kinderen waren met hun sporten. Rond een uur of 5 naar het huis gegaan van Jan. Een huis dat niet groter is dan 14m2, midden in de black town ship. Het huis bestaat uit een slaapkamer, een kamer, een keuken en een soort bijkeuken. In zijn huis 6 computers waar kinderen de hele dag gewoon achter kunnen. De deur staat altijd open. Hij is geacepteerd door de community, hierdoor kan dit gewoon. Hij vertelde dat je wel een muur om je huis kunt bouwen maar dat dat alleen maar uitnodigt tot inbraak. Het was wel mooi om te horen hoe hij dit omdraaide. De corvee ploeg zorgde hier voor het eten voor ongeveer 50 kinderen die op een gegeven moment allemaal in dat kleine huisje zaten. Maar even naar buiten gegaan om elkaar te kunnen verstaan. Ook Ilona en ik kregen een maaltijd in de handen gedrukt. De zon ging langzaam onder, je staat daar met uitzicht op andere huisjes van de township en denkt bij jezelf, het leven hier is eigenlijk toch ook prima! Na het avondeten met Jan meegegaan voor de huiswerkbegeleiding. Met oplaatbare lampen in het donker naar een hutje in de buurt gelopen. Dit was ook weer een klein huisje waar netjes alle 50 kinderen kwamen en huiswerk begeleiding kregen van Jan of oudere kinderen. Vandaag was er ook begeleiding van mij. Een schitterende ervaring om daar tussen 50 kinderen te zitten die snakken naar kennis! Om een uur of 8 was de huiswerk sessie afgelopen en gingen we terug. Twee leerlingen thuisgebracht. De afstand die wij moesten rijden deed het respect voor deze twee dames groeien omdat ze dat helemaal in het donker elke dag moesten lopen. Dit gedeelde van de dag zat er helaas op, en ging naadloos over in wat anders. Ik was uitgenodigd voor een etentje van een student die jarig was geweest. Ik kon nog net mee doen met het toetje. Het is wel moeilijk om van de arme wereld zo resoluut weer in de rijke wereld terecht te komen… Maar des ondanks daar nog een heerlijk toetje gehad en een gezellige avond.